Age van der Velde.

De hel van Auschwitz wòrt herdacht
en TV dwingt mie te kieken
noar dij skeletten en lieken
van minsen dij òfslacht binnen

Ik zap en zai op t eerste net het nijs
Omliest met holle woorden
Op grode schoal doaglieks t moorden
Ook nou weer, gainain dij t tegenholdt

Ik schoam mie daip, want het vernien
zit ook bie mie tussen d'oren
Bel gaait
n Vraauw vragt om centen
veur dij, dij vluchten veur geweld

Zai het de hoop nog nait opgeven.

Guster is west, veurbie, doan
Mörgen is onbekend, dichtbie, te goan
Vandoag is om te leven
En je mit haart en ziel te geven
Nait aan de toukomst of t verleden
Mor aan t nou, t hier, t heden.

Ze belde mie daip in naacht op
"Moi, mit mie, ik kin nait sloapen
Slaipst doe"?
"Joa", zee ik, "k lig al n zetje in bèr"
Ze vertelde mie wat heur dwaars zat
Uren loater dou zai al uren slaip
Draaide ik mie om en om
Denkend aan heur.

Wie daansten soamen op meziek in Stad
In n discotheek
Dou ik hail dicht tegen die aan ging stoan
En die in ogen keek
Zachies fluusterde ik die in oor:
"Laiverd, k hol van die"
The Beatles zongen heur grode hit:
"Let it be".

Valende bloadern, haarstkleuren
Elk joar weer t zulfde laid
Wie huiven doarom nait te treuren
t Is echt t inne nait

Valende bloadern, haarstkleuren
Elk joar weer t zulfde laid.

As in n zucht de zun eerde streelt
Draai ik mie as n blad noar t licht

Langsoam deur t roam
Veegt n schaar mien gezicht
Swaarft over muur
As wiezer boven de ploat

Tied tikt nait ...
Schoft stil dailtjes daansend
Deur boanen van lucht

Het uur kold as oam op t roam
Ik strek mie oet, ik goap
In de wiend dij stilkes zucht

n Nije aiwe komt.

Lest kwam ik bie mien opoe op bezuik
In t bejoardenhoes, op n zundagmörgen
Ze vuilde heur minneg, t was nait best
Ainzoam zat ze in hörn

Verzörgen is goud, niks te kloagen
t Is n schier nijmoods hoes
Mor heur lutje koamer
Is toch heur leste thoes

k Brochde veur heur n fleske klonje mit
n Bos bloumen en n bouk
Ze was blied dat ze eem keuveln kon
Bie n kop kovvie en kouk

k Zag dou ik deur t hoes hin laip
Minsen mit rolstoulen in gaang
Old, ainzoam en dement
t Muik mie verdraiteg en baang

n Zetje loater bie vot goan docht ik:
"Ze hebben t hier best goud
Mor wat bin k toch bliede
Dak hier nog nait leven mout".

Noajoarszun scheen op t koale laand
t Was n vrouge zundagmörgen
Dou op mien pad, van d'aander kaant
Dij ol man kwam
Hai huil wat in zien haand verburgen
Mor dichterbie, mit n dwoaze laag
Dee e haand open
k Zag n botterbloum ... n botterbloum
Toch niks biezunders
Mor dou, dij bloum, dij ol man ...
k Bin ze noeit vergeten.

Kold en guur
De wiede wereld
Woar de Grunneger woont

Op grode òfstand
Van raandstad
En t drokke stroatlewaai

In de iezeg kolle stilte
Dij hom stoateg moakt en mooi

Grunnegers kinnen proaten
Zunder woorden
Grunnegers kinnen spreken
Zunder stem

En as e swiegend
Zien verhoal verteld
Din vaal k stil

Zo mooi ...
Zo mooi ...

t Miezert in Stad
In de stroaten gain mins te zain
t Is al kwat noa elven
k Bin kold en allain

Bist onze òfsproak weer vergeten
k Stoa weer ais in kol
Mor toch blief ik hopen
Omdak van die hol.

n Kroeke verwaarmt zien kolle vouten
En zien vergruide rugge dut pien
Hai denkt mit weemoud aan vrouger joaren
Mor wait, je wodden veur leeftied straft

Hai zel nog even wieder mouten
Mit dizze vraauw dij
Keer op keer trugkeert in tied
- Aal meer is zai weer n kind
n Kind vol zuide dreumen -
In n wereld zunder zörgen
Hai wait, hai kin doarin nait noast heur stoan
t Is zien löt ainzoam te weden

Din vlugt naacht veur weer n nije mörgen
En zachies aait e heur waangen
Ze is zo laif, zo laif.

Wiendkracht negen
t Störmt over t laand
Vroug vaalt duusternis
Zee gaait roeg tegen waal tekeer
Onberekenboar as e is

Mit haanden in buus
Kop daip in kroag
Doags eefkes over diek
Regen slagt mie in t gezicht
Stevels zoegen vast in t sliek

Novembermoand
Lucht haangt leeg
k Heb t hier goud noar t zin
t Grunneger laand in de haarst
Gain ain dij mie tegenholden kin.

Pollerlaand, gruine waaide
n Maiwe dij noar hemel vlugt
Golden zun in vrouge mörgen
Blaauwe wolkenlucht

t Riepe koorn, n zaachte wiend
De roek van klaai en zaand
Meulenrouden in bewegen
Kloaver bluiend aan wotterkaant

In dij wereld wil ik leven
Dat is t laand woar k zo van hol
k Huif der nait wied veur te raaizen
t Ligt tussen t Wad en Westerwol.

k Zai de tied aan mie veurbie goan
As in de vrouge mörgen t landschop ontwoakt
In de stilleghaid wòrt mien oam opnomen
Deur de dook om mie tou

Nog eem,
Din zellen de kleuren bie het doagen
t Landschop weer zien vrizhaid geven
En bin ik ain mit mien omgeven

t Grunneger laand, al aiwen old
Mor toch doags nij

k Zai de tied aan mie veurbie goan.