Edo Stoal.

t Nije joar is nog mor pril,
elkinaine wait wat hai of zai wil,
wat mouten wie doar nog veul van leren,
òns kerstkalkoun mout nog verteren,
sums gevuld mit kavioar,
zo gaait dat joar noa joar,
om aales weer goud te moaken,
eten zai wat minder om gewicht kwiet te roaken,
n beetje minder te goan roken,
nait zo vet meer te goan koken,
veur aal dij olden en ook de jongeren,
zai loaten zuk ja hoast verhongeren,
d'eerste moand zel t nog wel goud goan,
mor den is t ook weer gaauw doan,
wie vervaalen weer in oons oale loaten en doun,
en goan weer over noar net as toun,
wie goan weer drinken en eten,
en aales wat wie oons veurnomen hadden... is vergeten.

Echte vrunden huifst nait te moaken,
hest ze of hest ze nait,
Echte vrunden leerst eerst kennen,
bie groot verdrait,
Zai dij, die den nog steunen,
Dat binnen de echten,
doar kinst aaltied op leunen.

Wie moaken van onze oarde n rode planeet,
Niks zel in de toukomst nog natuurlijk wezen,
Elkenaine dut of hai of zai dat nait wait.
Wie moaken n ofvalbaarg, zunder pien,
Aal groter en aal voeler, vol met vergif,
Strakkies kinnen der gain planten,
daaier of mìnsen nog leven,
Der zel gain zunne wezen, dus gain licht,
den is t ende van ons bestoan in zicht.

Over de velden ruust de zudenwind,
t strikt laangs dien gezicht en verteld verhoalen,
Vaok heur je t laachen van n kind,
dai heurt over laifde in aale toalen,
De bloaden van de peppel ruzzeln zacht,
Doe slutst dien ogen,
gedachten dwoalen noar t verleden,
den dreumst vot, hail onverwacht,
Soms wilst dat dai dreum weerom kwam in t heden,
mor niks in t leven is zoas verwacht.

Gainaine kin worden,
zoas hai of zai west is,
t verleden kin je nait overdoun.
t Is stoer om beter te worden as je binnen,
mor t is t perbaaiern weerd.
Gainaine kin n aander de schuld geven,
as der wat misgoan is in t leven,
want bist der aaltied zulf bie west.
Ast in mistiek geleufst,
moust dien dinken nait loaten beinvlouden
deur de wereldse dingen,
want dai binnen toch mor tiedelk.

Blonde hoaren en zacht gefluuster,
kuiern in t gruin
Smokkenn en speulen in t duuster,
dat is t wat ik geern wil doun
Leven veur t laifdesspel,
zunder dinken, zunder zörgen
Zeg mor niks, ik wait t wel,
noa de fijne nacht, komt weer de mörgen
Dij mie weerom brengt noar n nije dag,
mor ik heb vrait, ik heb doan wat nait mag
Mor ik heb gain spiet, ik zol t zo weer overdoun,
want ik heb smokt en speuld.

Woarveur leefst, woarveur waarkst,
Uren, doagen, moanden, joaren,
Ik vroag mie oaf mit veule moaren,
Budt t leven, den gain leven,
Is der den gain mörgen,
Is der den gain leven te vergoaren,
In dai joaren daist op oarde bist,
Blifst tot t ende tou vol mit zörgen,
Word t den noeit mórgen,
Woarin je joen aigen leven herkennen,
De wereld is vol van hoat,
De hebzucht en aigendunk binnen zo groot,
Dat de aine mìns, de aander nait leven let, mor hom doaglieks dood,
Zulfs kienderlaifde kin nait bestoan,
Want ze binnen pas twaalf of jonger sums,
As zai hun aigen weg willen goan,
Olders bestoan allinneg nog veur de zeurgen,
Veur de kiender van nou en mörgen,
Veur de rest huiven ze nait te bestoan,
Want veur t leven binnen zai veul te old,
Och kiender, och olders, wat moaken wie ons leven kold,
Allinneg nog janken, allain gain verdrait, is de rest, dat ons leven baidt,
Mor janken kin sums ook plezaaier wezen, as dat zo is, den is t leven fijn.

De klaainste bloumen, geven voak de mooiste kleuren
n Ainvoudige plant, t mooiste gruin
n Begriepend woord, opend veule deuren
n Knipooge, kin soms wondern doun
n Glimlach, verlicht hail voak de piene, veur hailveul minsen, dai in hun leven
Deur aalles om heur hin verloaten binnen, n beetje hulp, kin toch elkinaine geven
n Klaine bloume trekt veul iemen aan, dai zörgen elke moal veur naie kleuren
As elkinaine doar ains bie stil blift stoan, den zol t leven op goan fleuren
Den har t zörgen veur n aander, toch nog zin
Laif en goud binnen veur mekander, dat was de bedoulen van t begin.

Sums bin ik ainzaom en allain,
den dink ik veul, aales is stil om mie hin,
den dink ik over de zin van t leven,
sums ook over de dood, den wait ik dat ik laifde mout geven,
an aandern in nood, want hai of zai dij laifde geft, krigt een rieker leven,
doe waist waorveur dast leefst, deur veul te geven van dien kracht,
an aandern om die hin, wordt veul van de piene verzacht.

Wat zol der van oons over wezen,
as de zunne nait meer zol schienen,
gain gloud om oons aan te waarmen,
aale laifde zol uut oons verdwienen,
wat zol der van oons over blieven,
as de steerns nait meer twinkeln in oonse ogen,
aale vreugde veraanderde in verdrait,
wat zol der van oons over wezen,
de oarde is om op te leven,
de hemel is oons huus, woar wie oons noar begeven.

Doe magst dinken wast wilst,
Mor dat betaikend nog nait dast gliek hest.

Verdrait uuten, betaikend nait, dast slappeling bist
t tegendail is voak woar, doe komst der voak staarker weer uut

Der worden meer problemen moakt, dan der binnen, mor ze binnen der echt wel

As t jong bist,
den holst van de laifde,
Doe verslindst t veul en voak
Mor vergetst n dail te spoaren,
veur de tieden van loater
As t jong bist en spoarst n dail,
in de jonge joaren
van de laifde in dien leven
Den kinst as t wat older bist,
ook nog laifde geven

Vertellen veul over nou en mörgen,
Dreumen geven joen gedachten weer,
Joe vuilen de piene, sums ook de zörgen
Den ook bliedschop veur ain keer,
In dreumen magst aalles dreumen,
Aalles wast doe wilst of vuilst,
Der is niks, wat ter nait mag kommen,
Allinneg doe waist wat ter wordt bedould,
In dij uren bin je allinneg en stil,
Mit dien onbewuste leven, magst doun wast wilst,
Doe zolst gain aander kennis geven,
Van wat dien intiemste gevuilens binnen,
Den blift de dreum ain stil verlangen,
Want ook ain luchtkasteel is voak hail fijn.

Verdrait is leven,
mit dingen dij'st nait hest,
en toch wilst geven.
n troan bie n glimlach,
is as diamant,
een flonkernde steern.
n troan bie echt verdrait,
dij zain de mainste minsen nait.
Der wordt zegt,
dit is veurbie,
t leven gaait vedder,
mor t verdrait blift bie mie.
Hou staark is dien gemoud,
as't in inkle uren,
aales van dien leven ontmoutst.

Geluk is mit n hoofdpries nait te betoalen
t komt mor zelden veur, en t duurt mor kort
Mor doe kinst der aiweg in verdwoalen

t leven van n mins is vol mit laifde en mit hoat
Zolaank der leven is, dut men goud en kwoad
Mor in t zicht van t staarvensuur
Wordt t leven pas echt duur
Om t kwoade om te boegen noar t goie
Den gaait men onvoldounde, weerom noar de oarde
Woar aal t goie, mor nog meer t kwoade is doan
Verzetten het den gain zin,
Want t ende komt aaltied veur t begin.

Veul minsen leven in ainzoamhaid
Ze kinnen nait kloagen, mor janken hail stil
Zunder troanen en in vergetelhaid
Noeit gain laifde, sums n gil
Gainaine dai heur verstait
Gainaine dai luustert noar heur piene
Nait begriepend, dat elkinaine heur verlet
Zai hebben toch ook recht om der te wezen
Ain mins met kloppend haart
Mit gevuilens van goud en kwoad
Mor heur gedachten binnen verward
Zai kinnen gain laifde, mor enkel hoat
Gevangen in heur aigen groot verdrait
Blieven zai roupen om begrip te geven
An elkinain dai heur verloat
Want ook zai willen hail groag leven.