|
Week 0139
Bulde.
Dou k vanmörgen uut t roam keek zag ik ain en aal mollebulten. Mollen is schier goud, mor dij blindgangers hadden mie d'haile toene verhinneweerd. Ze brochten mie tougliekertied ook vot op t idee om t dit moal ais te hebben over t woord "bulde".
Tegenwoordeg is dat ook ja het woord dat bie veul lu n bulde teweeg brengt Want is t nait zo dat lu n bulde verdainen willen, zodat ze al gaauw n bulde sinten hebben? Meer is ook ja nooit vol genog. Of heuren ie messchain bie dij lu dij n bulde verdainen mor n lutje bultje kriegen? En vinden ie ook nait dat de duvel aaltied op de dikste bulten schit? Joa, as t om geld gaait din is der voak n bulde ontevredenhaid en ofgunst. Ongegund brood wordt ter noamelk nog aaltied n bulde eten.
Mor ach, wat dut t of. Bedenk lu, dat je in joen leven n bulde op kinnen mor mit n beetje wel tou kinnen. En boetendes, elk komt ja uut tied en din mout je toch aan t mollen vangen. Din huft ter gain bulde sėnterij over te wezen. En ie waiten ook ja wel: geld allind moakt nait gelokkeg. Je kinnen der zulfs n bulde verdrait van hebben.
Net zo as van t nijs. Dat was van de weke ook weer niks as n bulde ellėnde. Mor doar binnen wie schaande genog zo stoadegaan al aan gewoon roakt. De bulde slachtoffers mout al hail slim groot wezen, willen wie der van onder d'indrok wezen. Wat dat betreft binnen veul lu net as de laifde: Blind! En dat moakt dat ter in onze wereld n bulde mis is. En das gain bulde gegier en waaineg wol.
Tot aankommen moal. Moi hor!
|
