|
Week 0143
Heuren.
Ain van de slechtste aigenschappen van mìnsen is dat ze zo aibels slecht luustern kinnen. En dat dat laank nait aaltied mit heur oren te moaken het is dudelk. Heuren doun ze mainsttied wel goud, mor doarnoa gaait t aargens in de kop verkeerd. Vandoar dit moal t woord heuren.
Ik wait nait of ie mie wel ais heuren en of dat ie mie wel ooit geern heuren maggen, mor ie kinnen aan mie wel heuren (in dit geval lezen) dak hierover n dudelke mainen heb. En dij mainen heb k nait vörmt deur dak t van heuren zeggen heb. Nee t bliekt elk moal weer dat men van heuren zeggen t mainste logt.
Doarom mout je ook aaltied heuren woar of t vandoan komt. En ook al heurt t in eerste instansie nogal wat, as lu zok der ainmoal n oordail over vörmd hebben heurt t voak niks meer.
Nou kinnen ie wel zeggen dat dat zo heurt, dat elk recht het op zien aigen mainen, mor as je heuren kinnen dat zo'n mainen ainglieks nait heurt din is der dudelk wat mis. En din is der niks op tegen dat, as je nait heuren willen, je din mor vuilen mouten.
Van wel ik dat heurd heb? Ach, dat dut ter nait tou. As ie mor heuren dat t mainens is.
Tot aankommen moal. Moi hor.
|
