|
Week 0219
Min.
Zo dag en deur krieg je te moaken mit verschaaiden lu. Lu woarmit je votdoadelk wel deur ain deure kinnen, mor der binnen ook gounent bie dij je asmis min lieden maggen. Doarom dit moal t woord 'min'.
Nou is t inderdoad n minne boudel as je aine trevven mit n min karakter. n Kerel dij aandern min moakt. n Minhoed van n kerel dus of körtweg: n minne. Over zokse lu bin ik min te spreken, omreden heur gedrag mie min aanstaait. Dij kriegen bievubbeld al hikhakkerij om n minneghaid en doar kin ik mor min over.
Nou kin je wel zeggen dat t eerst minder worden mout eer t beter wordt en dat je of en tou wel wat mindern kinnen, mor as je nait oppazen is t minder as min en is t ter min van eten en drinken. Din hejje al gaauw minne nachten en bin je overdag min van sloap en zo wordt t aal minder. Veur dat je der op bedocht binnen zit je mit t minste van t minste en dat zol mie toch te min wezen.
En boetendes, je worden der toch ook niks minder van as je minzoam mit n kander omgoan. Mekoar geregeld n minnebraif sturen of n kander verwìnnen mit t minnespel. Doar huif je hailendaal nait min over denken. Das gain min waark kin k joe zeggen.
Nou is t wel zo dat n vraauw zuiken minder is as n poar klompen pazen. En je mouten netuurlek ook gain dreuge min aanhoalen. Nee, dou net as ik. Neem n minnedrank, wor n minnedichter en neem n minnoares. Din zugt t leven der nait min uut. Veur dit advies breng ik joe traauwens niks in mindern, want dat zol n minpuntje wezen veur de weerde van mien road. Teminste zo vuil ik dat.
Nou, over twij weke weer n aander woord. Welke minnesten we din hebben? Kiek mor even op kelender, zol k zeggen.
Tot din.
Tot aankommen moal. Moi hor.
|
