Eltje Doddema.

Om de vattien doage lees je hier weer n nij Woord en ik wait nait hou of joe t vergaait lu, mor dij vattien doagen binnen om veur je der op verdocht binnen. Doarom dizze raaize t woord 'om'.

Veurdat je nou zeggen dat t onneuzel is om doar over te proaten: honderd om ain dat ie joe wel ais om de kop wissen, of dat ie wel ais rood om de kop worden, wit om de neuze binnen, t maal vel om hebben, omdruttjen, omdiedeldaantjen, omkrukkeln of dat ie wel ais omaandern.
En ie willen mie toch ook nait wies moaken dat je joe naargens om bekommern, nooit ais t rouer omgooien of nooit wat ommaans hebben.

Kiek ie kinnen netuurlek bie huus omlopen, wat omleutern of omknooien, der om tou draaien of de haile middag op maarkt omgingeln, mor dou der dinken om lu, t kin der ook wel ais roeg om weg goan. En as ie ais n moal wat om zaibe helpen, of om mie part aine de daze om doun, din kin t joe wel ais in de kop ommoalen.

Goud, joe kinnen netuurlek aaltied omkeren as n blad aan n boom. Veuraal as t weer omslagt doun zok wel ais omstandegheden veur dat t r om spannen kin. Of je der din om laggen of om schraiven mouten zal din wel blieken. Dou in elks geval joen best dat je nait om haals kommen, omreden t baandjed der wel ains om.

Mien stokje is weer of. Ik hoop dat je doar om treuren, omreden ie din nait van mainen binnen dat t dit moal niks om t lief haar. t Is mie der ook ja om te doun om der nait in om te haauwen as Maal Jan maank d'hounder. En om joe dizze vattien doage bie de les te holden nog even n wieze spreuk. Wie leven nait om te eten, mor eten om te leven.

Tot aankommen moal. Moi hor.