Eltje Doddema.

Omdat dizze rebriek 't woord' hait docht ik: loat wie ais n moal t woord 'woord' bie de kop pakken.

Ie willen t vervast gain woord hebben lu, mor ook ie hebben wel ais n verkeerd woord of n woord teveul zegd. t Muide joe achteròf meschain wel, mor veur ie der op bedocht waren, was t hoge woord ter uut. Ofschoon n goud verstoander mor n haalf woord neudeg het, is t voak zo dat t mainste bie de lu t aine oor in en t aandere oor weer uut gaait.

Minder is t as je bekend stoan as n mins dij n woord het as n hakmes. Ie kommen din nait aal te sympathiek over en holden op dij menaaier nait aal te veul vrunden over, omreden ie zollen om d'hoaverklap woorden kriegen mit de lu woar je mit om goan.

Nou wait ik wel dat ter veul te veul lu binnen dij n te groot woord hebben en dat joe doarom t hoge woord ter wel ais uutgooien willen, mor ze kinnen toch mor beter n goud woordje over joe zeggen, nee din? Ik wait wel dat dat nait zo voak gebeurt. Minsen worden veul te min prezen. Schiere woorden worden der voak over joe zegd as je mit de tonen omhoog liggen. De Hozeveelzen dij vrouger mit negootsie uut t Munsterlaand kwamen, zeden doudestieds ook al dat, as ze zokzulf nait prezen hadden, ze ongeprezen tou t laand uut kommen waren. Ze hadden veur dij lu mainsttied ook gain goud woord over. t Waren ook ja vrumden en dij wuiren wantraauwd.

Das nou ook nog zo, zeggen ie? Wizze lu, wizze. Der binnen tegenwoordeg nog te veul lu dij in dat opzicht de verkeerde woorden uut t woordenbouk bruken. Mor t slimste is, dat dij woorden pazen bie heur gedachten. Din kin je beter toch mor n moal n groot woord hebben, nee din?

Tot aankommen moal. Moi hor.