|
Scheuvelies
Man, man, wat het t vroren!
n Bakstaine dik!
Niks komt der meer deurhén, gain tjaalk of gain snik.
Hoal de scheuvels van d beune. De iezers oet t vet.
En den gaauw op t ies, nou begunt weer de pret.
De ollen en de jongendij zwieren om stried.
O, zoalege, heerlieke scheuveliestied!
t Is overaal feest nou, veur klaain en veur groot.
Op daipen en wieken, op vlakte en sloot.
Kiek, hou ze doar draaien en zwaaien en zwieren.
Heur! Heur ze ais laggen en kraaien en gieren.
De haile wereld kikt monter en blied.
O, fleurege, zunnege scheuveliestied.
Zai toch ais dij beudels, dij potstronken doar.
Dat kraabt en dat fokselt moar aal deur mekoar.
Wat binnen ze aan t schamzaaiern. Wat goan ze te keer.
Zo stoan ze op heur bainen, zo valen ze aalweer.
t Is valen en opstoan, moar toch bennen ze blied.
O, heerllieke, zoalege scheuveliestied.
Doar gaait Paiter Broam, hai is al old en gries.
Mor as n jongkirrel staait hai nog op t ies.
t Is glad n meroakel zoas hai nog ridt,
hai nemt mit gemak ja de boane nog mit.
En menneg jong boassie komt hom nait op zied.
O, stroalende, stroalende scheuveliestied.
Hei, kiek ais, dij zwierbol. Dij ken t uut de bocht.
Hai stekt van verwoandhaid zien neuze in de locht.
Hai draait om zien hakkies, hai kikt toch zo wies.
Pats, zit e in n scheure. n Poepsteern in t ies.
Dij smak, dij kwam aan hur, moar toch lacht e blied.
O, wondere, wondere scheuveliestied.
En zai doar dat wicht ais. Jong, jong, wat n maaid.
Dat is nog ais aine woar de bloum nog op staait.
Wat ridt ze doar jenteg. Wat smui en wat licht.
Ik wed, dat dij doadelk n vrijer mit krigt.
Nou, zugst wel? t Is kloar aal, t wicht het aal biet.
O, wonderboar zoalege scheuveliestied.
Doar strieken ze hén nou, wat is t n mooi span.
Dij kennen nog eerst ais goud streekholden man.
Gain slag is verkeerd, t gaait krek in de moat.
En zo gaait dat deur, tot vanoavend hail loat.
Ze waiten haildaal van gain uur of gain tied.
O, heerlieke, zörgloze scheuveliestied.
Dat scheuvelies brengt ter zoveul bie mekoar.
Doar bindt zok veur t leven zo menneg jong poar.
En holden ze streek, gaait t aingoal langs de boan.
Den blieven ze asmis onderwegens ais stoan.
En dinken nog weer aan dij doagen zo blied.
Van dij wondere, wondere scheuveliestied.
|
