Fennie F.G.Croeze-van Til.

Mörgen, n dag as ale aander
Mor toch ook hailendaal aans
En wereld draait gewoon mor deur

Mörgen, is en blieft veur aaltied aans
Deur t zuzooien van t Leven
Aans, deur t verlais van n Laifste

Mörgen, is der tóch weer n nije dag
n Kaans om t Licht te omaarmen
Te zeggen, ik leef... moak der wat van

Mörgen, begunt de rest van mien Leven
Aal kommen drumpels in Toukomst
Vol vertraauwen, goa k der weer veur

Mörgen, blief k laifde geven en kriegen
Want k wait, in t Haart van de Laifde
Schient aaltied de Zun van de Hoop !

Geroesloos zwevend
Zuzooiend op vloagjes wind
Hinneweer, omdeel, omhoog

Deurzichteg, helder,
Beteuvernd, want t zunnelicht
Geft t kleuren van regenboog

Verwonderd, dreumerg,
Verrukt, deur zoveul schoonhaid,
Genottert t leutje wicht in mie

Dat vrouger, bliede,
Onbezörgd in t leven ston,
t Blieft, zekerwoar, n dail van mie

As ik die bekiek mien jonkje,
Vin k die aibels mooi, zó klain
Kin k mien ogen nait van die òfholden
k Wil die ale doagen zain

As ik aan die dìnk mien jonkje,
Gaait der waarmte deur mie hìn
Hest mien leven glad op kop zet
Dìnk k voak, k mout der eefkes hìn

As k die in mien aarms hol jonkje,
Genotter ik mit volle teugen
Dìnk k aan toun dien mam nog klain was
Dát kin k mie nog zo goud heugen

As ik die din aandoek jonkje,
Smelt mien haart hailendaal deur die
Din kin k joa wel liepen van bliedschop
Betaikenst zo aibels veul veur mie

As ik die bewonder jonkje,
Dien leutje snoetje, zó laif, zó hail
Wait ik dastoe bist mien jonkje,
Oma's grootste Pronkjewail !

Vlaig mor mien laiverd, goa mor dien gaang
k Bin joa stoef bie die, wees mor nait baang
k Geef die vleugels, vlaig noar omhoog
Laangs zun en moan, veurbie regenboog
Woar wolken zweven en steerntjes stoan
Hail in roemte, wied hier vandoan
Vlaig mor mien laiverd, noar t laand van vree
Doar hest doe rust en n vaailege stee

k Hol dien haand vaast, k aai zaacht dien hoar
Wie binnen zo aibels wies mit mekoar
Voak hemmen wie t had, over wat in lucht hing
Pruiten over t oafschaid, dat kommen ging
Doe bist ter kloar veur, wilst zo geern rust
Dien levenskeerske is bienoa oetblust
Vlaig mor mien laiverd, t is beder veur die
Daip in mien haart, bliefst doe aaltied bie mie

k Haar die zo geern nog hail laang om mie hen
Want zunder die, voult zo vrumd, zo allèn
Mor t is nait aans, want ainmoal is t doan
t Gait mie aan t haart, mor k mout die loaten goan
Doe bliefst mit mien leven, aaltied verweven
Want doe hest mie zoveul wieshaid mit geven
Vlaig mor mien laiverd, goa mor dien gaang
k Blief van die holden, mien leven laang

In 2008, heb k veur dit gedicht, 1^e pries kregen, tiedens Pervinsioale Grunneger Schriefwedstried... n 'kroontje' op mien waark !

As ale mìnsen, groot en klain
Mekoar wat meer deur vingers zain
Aandern in heur weerde luiten
Gain spiekers op leeg wotter zuiken
Wat laifde bie dij aander brochten
Nait allain aan zukzulf mor dochten
Din zag wereld der op slag
Veul beder oet vandoag de dag !