Fennie F.G. Croeze-van Til
Verhoal.
| | | | |
Golden klompkes in moaneschien
t Was sikkom n uur of zeuven, op n deurdeweekse dag, dat ol Rainder wakker wer van n zunnestroaltje, dij net tussen t sloapkoamergerdien en t roamkezien noar binnen floepte en hom in neus kriebelde. Hai mos der geliek van proesten, drij moal nog wel.
"Drij doagen schier weer", mompelde Rainder, terwiel hai in n grode rooie buusdouk zien neus snoot. Schier weer, nou dát mog ook wel, want t haar aal wekenlaank niks aans doan as regen. Net of der gain ènd aan kwam, regenbak achter thoes ston aan nek tou vol wotter.
Mor vandoag leek t wel, of der veraandern op komst was. Hai schoof gerdienen n èndje open en zun luit zien stroalen noar binnen glippen en muik t klaine triesterge koamertje wat vrundelker. Rainder wreef zuk in ogen, goapte en luip noar wasbak tou om zuk te scheren.
Dat dee hai nog aaltied net zo as vrouger, toun zien Laifke nog leefde, mit scheerzaip, kwast en n scheermeske. Rainder keek noar t grode petret van Laifke, dat boven zien ber hing.
Zun teuverde golden vlamkes in heur ogen. Rainder mos der even om glimlagen, hai miste heur nog ale doagen en sums dreumde hai van heur.
Vannacht nog, hai was heur tegenkommen bie dikke boom aan t bosmeer, n hail ènd wiederop. Zai druig n laank wit klaid en stak heur haand noar hom oet. Mor net toun hai heur haand vastgriepen wol, was dreum veurbie. Dat muidde hom zo, want hai haar groag eefkes mit heur proaten wilt.
Rainder ging zuk wassen en aanklaiden, doarnoa muik hai zuk n kop waarme melk en dee zuk tegoud aan n plak stoet mit roggebrood.
Toun nog eefkes noar t klainste koamertje en Rainder was kloar veur de dag. Hai dee zien schierste houd op, ain mit n grode veer, Rainder was vrouger boswachter west, en trok toun zien jas en klompkes aan.
Minsen oet dörp mozzen aaltied lagen om zien klompkes, want dij zagen der n beetje vrumd oet. Rainder haar heur goldkleureg vaarfd mit twij gruine vleugeltjes der op.
As zai aan hom vruigen woarom hai dat doan haar, zee hai aaltied: "nou minsen, gruin is kleur van hoop, en k hoop dat k nog ais vlaigen goa, dat liekt mie zo machteg mooi."
"Vrouger, as leutje jong, wol k dat ook aal groag en mien pa, dij n haile kurendriever was, zee toun tegen mie, jong, vaarf dien klompkes mor in kleur van moan en as t volle moan is goast mor op toen stoan, meschain dastoe din mit vlaigen kinst op n moanestroal."
Joa, joa, mien pa was mie der ain, mor k heb zien road nait in wind sloagen en aal het t niks oethoald, ik zeg joe, geduld is n schone zoak."
Měnsen gnivvelden din mor wat noar mekoar en hoalden heur scholders op, zai vonden hom mor n vrumd mannetje, dij aal joarenlaank zien klompkes vaarfde. Hai trok zuk doar niks van aan, was mor wát blied mit zien klompkes.
Rainder dee deur achter zuk dicht en begon aan zien ommetje, dat was ale mörgens vaaste prik. Hai snoof roek op van gele theerozen dij onder t keukenroam bluiden en aaide n grieze zwaarfkat over kop, dij op raand van regenbak zat te knipogen noar zun.
Laangs zien padje bluiden oranje goldjebloumen en tudeltoantjes, woar tussen hommels aal weer op zuik waren noar hunneg.
Der schoot n leutje knientje vlak veur zien vouten laangs, richten bospad, t kwettern van vogels muik hom bliede vanbinnen, in verte heurde hai n koekoek. Her en der hingen nog wat daauwdruppels, als grode perels, aan grassprieten laangs slootkaant, woar rooie kloaver, peerdebloumen en kamille bluiden, dat n laive lust was.
"Dit mos Laifke nou ais zain" docht Rainder, vrouger gingen zai soam voak bloumen plukken. Rainder kuierde rusteg deur, tot hai bie t bosmeer aankwam, woar hai ging oetpoesten bie dikke boom, woar hai snachts nog van dreumd haar.
Klompkes zette hai noast zuk neer, want hai haar slim muide vouten kregen. t Grode meer leek, nou zun der op scheen, net n grode glimmende spaigel, woar omtou veul keeskebloumen stonden te pronken in zun. n Groep wilde eenden streek neer op t wotter en snoaterden t oet.
n Tiedje loater zag hai tussen t raait, dat vol ston mit broene pommels, n raaiger, doodstil stoan, te wachten op n prooike.
t Wer stoaregaan waarmer en Rainder ging wat onderoet haangen, maank t hoge gras, tegen boomstam aan en luusterde noar t gezoem van bijen en t gekwaak van kikkers.
Wat verdwoalde koolwitjes dwarrelden rond zien heufd en vlogen wieder richten t raait. Rainder keek heur noa, "vlaigen da's machteg", docht hai.
Boslucht muik hom soesderg en ogen werden hom zwoar. n Tiedje loater heurde hai n roesend geluud en zag tot zien grode verboazen wat lichts op hom ofkommen.
Toun hai goud keek, zag hai dat t zien Laifke was en net as in dreum, druig zai n laank wit klaid, vol golden droadjes leek t wel.
Rainder haar ogen as theeschurrels en vruig "wat komst doe hier doun"?
"k Wil mit die vlaigen", zee Laifke mit n stroalend gezicht.
"Vlaigen... mit mie…mor dat kin k joa hailendaal nait" zee Rainder.
"Dat dut der nait tou" zee Laifke, "hol mien haand mor vaast, din gaait t vanzulf".
"k Wil groag vlaigen mor kin t nait wachten tot mörgen", zee Rainder, "want k bin slim muide".
"Muideghaid is zo veurbie" zee Laifke "goa nou mor mit".
"Eefkes mien klompkes aan doun", zee Rainder en ging muidzoam stoan.
"Dij hest doe nait neudeg, mien laive jong", zee Laifke, "kom nou mor".
Rainder keek heur vroagend aan, mor Laifke nam hom bie haand en soam vlogen zai vot.
Rainder kon zien ogen nait geleuven, "hai... Rainder... vloog"! "Dit mozzen minsen oet dörp zain", docht hai.
t Meer en dikke boom verdwenen oet zicht, zai vlogen over zien hoeske en Rainder ruip: "Laifke hier mouten wie landen, hier is ons hoeske".
"Nee", zee Laifke, "wie mouten nog wieder".
"Nog wieder" zee Rainder, "woar noar tou"?
"Wie goan doar hìn, woar zun aiweg veur ons schient" zee Laifke en toun zai hom aankeek, was t of zun wéér vlamkes teuverde in heur ogen.
Der ging n wonderliek en vredeg gevuil deur Rainder hěn en hai vuilde dat t goud was.
Soavends loat, rond middernacht, vond n jonge boswachter, ol Rainder, onder dikke boom bie t meer. Hai lag doar zó vredeg, mit n glimlaag om zien mond en noast hom in t gras, stonden zien golden klompkes in moaneschien !
Veur de Pervinzioale Grunneger Schriefwedstried in 2000, was dit verhoal n 1e Pries weerd !
| | | | |
