Fien Guikema-Smit.

As k noar die kiek
zo van opzied
wat vuil ik mie din
wonderboarlijk blied.
Dien steerntjes in dien ogen
dien laive lach
dat ik dat beleven mag.
As wie bie die kieken goan
s oavends, t is al loat
wait ik dat God's wonder
echt bestoat.
k Wil die aal wel knovveln, doeken
en aan dien laif liefke roeken
wat is dit weer n grode schat
en hier in hoes is laifde zat.
Laif klain vrouwtje
blief weg van alle kwoad
en bedenk die loater goud
dat ter altied weer n weg
noar dien hoes tou goat !

Lutje popke, doar in t waigje
lutje hummeltje, zo klaain
heb nog nooit in haile wereld
zo'n mooi popke zain.
Oademhoalen, housten, proesten
alles dut dat klaine ding
zulfs luusterst doe al even
as k n laidje veur die zing.
Ik leg die in kinderwoagen
drok gait dij din hin en weer.
Noa geboorte doalijk schraien
bie wel wast doe in de leer ?
Lutje handjes, lutje voutjes
alles zit der aan en op.
Blied en veuraal hail dankboar
speult mie dat deur kop.
Op n dag dat wait wie apmoal
mout ik die oafstoan veur n wicht.
ik gun die dat van harte
mor toch hoop ik, daip verbörgen
dat ze dien haile haart nait krigt
dat ter aaltied n hail klain plekje
veur dien moeke overblift.