|
De kenarrie.
Der was er ais n vogel dij biester mooi zong
en t deurtje ston open, dou e t kooichie oet sprong.
Woar of t gebeurd is dat bin ik vergeten,
mor t was in n hoes doar zatten ze te eten.
En wel riezenbrij en t smuik heur hail lekker...
Mor kiek wat gebeurt doar? t Kon biekans nait gekker!
Doar vlogt mie dat ding op de raand van de komme
en huppelt en springt doar omme en omme
en let doar in t lèst in de brij mie wat valen...
wat huif k joe nait zèggen, ie waiten t wel alen.
Kiek, t stumpertje wos nait dat zoks gain versoun gaf...
mor ie begriepen wel, dat t nou wat te doun gaf!
"Bah jakkes!" ruip t wief, "is dat nou nait grof!?
Wacht, ik zel die kriegen en leren die t of."...
En kiek, was de man dou nait gaauw bie de haand west,
ze haar hom vast nekt en t ding was van kaant west...
Hai huil heur de haanden vast en zee: "Laive vraauw!
Wat bist doe ja lèlk vot; wat zol mie dat nou!"
En dou e dou dat, woar de roezie om kwam,
veurzichteg en kaalm oet de brijkomme nam,
dou zee e: "Nou is der ja niks meer te doun,
wat wait mie zo'n dairtje den ook van versoun?"
Mor dou haar je t goande: "Joa, nou ken t niks schelen,
van aandern kenst aaltied van alles wel velen...
mor ik wol wel es zain houst te kere wast goan,
as nait de kenarrie... mor... ik ... t ais... haar... doan!!"
Instuurd deur: Meindert Jager.
|
