Giny Luth.

Gedichten.

Miemeroaties...

Vandoage stond ik op t stee,
woar ik noar schoule ging.
Kwam hoast nait weer op glee,
verzonken in mien herinnering...
De dikke ekkelbomen
dij stonden nog aan slootswaal,
tied har heur niks ontnomen,
mor mie wel, dat was maal...
Doar speulde ik as lutje ding,
vrijoet en zunder zörgen.
In mien herinnering
dochten wie ja nait aan mörgen.
Het was wied vot dij joaren,
mor in gedachten dichtbie.
Ik ken joe nait verkloaren,
wat dat dou dee mit mie.
Ik vuilde in mien lief wat spiet,
zo'n dreumerig gevuil,
verdrait van omvlogen tied,
vuil mie inains ten dail.
O, kon ik nog ainmoal,
dij tied van nijs beleven!
O, konden ze mie mor n poar
uur van dij kindertied weergeven.
Mor da's veurbie, dat komt nait weer,
vanzulf wait ik dat wel.
Mor dee toch wel n beetje zeer,
want tied gaait veul te snel.
Vandoage is mörgen alweer "dou"
"Dou" is altied t verleden,
Mor dou ik doar vandoage ston,
wol k de kindertied nog even beleven...

Cecile.

Zinloos geweld,
n kind van net dattien joar,
en aine sluig zunder reden,
heur zo in mekoar.
Zai het t overleefd,
mor t vertraauwen is ze kwiet,
ken dat nog genezen?
Wat is dit veur tied?
Het snôkken van heur mouder,
ging mie deur maarg en deur bain,
dou zai mie vertelde,
over de wonden dij zai haar zain.
Heur wanhoop, verdrait,
dat dee mie slim zeer,
de troanen dij ze schraift,
zo meuglek nog meer.
Dij troanen van onmacht,
van zörg om dat kind,
de zunne wordt nacht
as t geweld overwint.
Zinloos geweld...
geweld hèt noeit zin,
mor dat het nait stopt,
dát wil d'r bie mie
nou ainmoal nait in...

Mit dit gedicht dee Giny mit aan de de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 2009, zai kreeg de twijde pries poezie. t Gedicht gaait over n dochter van n collegoa dij in dezember 2008 dit overkommen is in Stad.

Westerwôl

In de dook zai ik de zunnestroalen,
Dij schienen tussen d'ekkelbomen deur,
zai doun de mörgen ontwoaken
en geven ons Westerwôlle kleur.
Poar pittjes lopen zuch waarm in t laand,
gain minsk hoast nog in t ìnne.
De mörgenzunne as n golden raand
schient dammit weer zo glìnne.
De dunne daauw as n deken op d'haaide
geft spinnewebben in stroeken te zain.
Ik heur de stilte in de waaide
en woan mie in het veld allain.
Mor hou voak rieden wie hier veurbie
en zain nait dizze pracht;
stoan nooit es stil of kieken biezied,
hebben altied mor de jacht.
De weg noar Zellgn rie ik aaldoage
en maistied, dat is staarvenwoar,
zag ik allenig d'asfaltloage
en keek ik verder naargens noar.
Mor dizze mörgen dij mos mie leren,
wat pronkjewail is van Geert Teis,
Mien Westerwôlle, ik heb die geern;
Ik zai die nou inains vannijs.

Mit dit gedicht dee Giny mit aan de de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 2008, t het gain pries wonnen, mor is wel ploatst in t boukje van de schriefwedstried.

Leutje wicht

Op heur berre ligt mien leutje wicht
stief in dreumenlaand.
In de nacht, in t schemerlicht,
striek ik zaacht heur haand.

Dreum mor laiverd, zunder zörgen,
mamme hold van die het mainst,
wil vandoage en ook mörgen,
alles geven wast doe verdainst.

Grui mor op mien lutje wupsteert,
speul en blief nog even klain.
Wat de wereld die dommit leert,
huifst doe nou nog nait te zain.

k Wil vandoage nog groag vasthollen,
t keudeldoemke dast nou bist,
doarvan stilaan nog even grollen,
tot de tied dat ook oetwist.

Want de weken dij worren joaren,
vlaigen veurbie in stilleghaid.
Miemeroaties ken k bewoaren,
mor dien jonkhaid schaande nait.

Mit dit gedicht dee Giny mit aan de de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 2006, t het gain pries wonnen, mor is wel ploatst in t boukje van de schriefwedstried.