Hanne Wilzing.

In Grunnen scheuren ons de hoezen
beven lu en daaier wat benaauwd
Den Hoag dinkt: wat kellen ons de koezen
mor Holland zó binnen wie nait traauwd

NAM nemt t gas, blif as spekkoper beuren
t kamnet gramfoont: Nederland het t stoer
Grunnen mout even nait zeuren
dropt wat woorden, vougkit en swoer

Grunnegers heur je nait gaauw kloagen
doe bistoe en joe binnen Ie
as ze slicht n onske vroagen
dou der den mor n kilo bie

Grunnen loat moudveren noeit hangen
nait boegen veur macht en kapitoal
hol kop t er veur, blief weerde vangen
rogge recht en wille vast as stoal

Woart joe volk van Nederlaand
dit het woarachteg wat um hakken
eer dij lu oet golden raand
en loat Grunnen nait daiper zakken

Doe gefst mie
n kedde van hondebloumen
ik dou die
mien tirreltòppe
en mit ons baaident
poesve de pluusters
tiddeln mit in ruumte
drieven noa t nije laand
tied bestaait nog nich
dat komt loater
veur de swoa
en noa t oarden
en t is mor even biegoan
den sweevve wieder
en vinnen nander vannijs
hier in slootswale

Bloumen vernuvern zuk in n stukje
schikt veur t volk en dammeet n enkel mens
t Olle Bouk ligt nuigend open
drinkensdòbbe veur lu dij t leuven
Deupvont wordt vandoage nich bruukt
mor nikjet aanwezeg kerke in:
mooi dat ie der aal weer bint.
Zunne speult mit oavendmoalszulver
stroalt doetjend haile scheppen in
Veur collecte liggen puutjes kloar
-raive van barmhaarteghaid-
um dioakens n haand te geven
en aarmen n aarm
Örgel speult wat Bach
gef t opgoan zwiegend vlouer
en högte aan t zoesende proten
Koor kledt in stille kleuren het al repetaaiert;
zuikend noar stemmen
kieken zangers ruumte in
Psaalms hangen kloar op bred
um as riepe droeven
aine veur aine plukt te worden
veur goie smoak van t parredies
Amos en Lucas stoan as bruiers ook op t bred
op sprang um ons te oarden
(domie is wol wat van plan)
Köster kelnert n glaske wotter
en poest lichtveerdeg in microfoon
Den verschient der van achteroet n riege
brengt n olderling swaarde toga op:
kleur is eerns mor in ogen glinstert löcht
Veurspel beslagt
wizzelt mit genoadeg zwiegen
Aivege holt oam weer in
t volk zet lofzang in
-vannijs en aalvot-
smui um weerom te keren

Dansende koppen
en drijende konten
Boksems zunder upzelen
hangen op knijen
Griezende kirrels
mit laange aarms
slepen matten mit stoere stukken
Swaarde Beren pingen ritme
in nije tied
n Ol vraauw mit stok
perbaaiert op roltrappe te stappen
man duurt nich recht
t Blift duken van hoge plaanke
Schounen schoeven mit nkander
zuikend over perron
noa t zoegend gat
dij t aal insloekt
en boven weer oetspijt
Doar verdunve
maank doezend bainen en vouten
en vindt gainent ons weerom

(28 april 2011)

Der wordt roupen
t is etenstied.
Raive rappelt
en tred van stevels
smoort in t achterìnne.

Stil as n moeske
zit ik op hoge takke
van ol ekkelboom
en kiek in tied.

Wereld boeten is leeg en slicht.
Mensen en wat ter heer gijt,
kommen in troage ketten laangs;
woanen zuk lözze vogels
mor holden nkander stief in aarm.
Petten, houden, krullen en koale koppen,
lucht en leven, vluik en zegen,
trekken aiweg zuikend under mie veurbie.
Vanoet laange riege kikt n jonkje umhoog;
vindt verbilderd - dwaars deur bloaden - mien ogen.
Roupen - oet tied in tied - glie ik in toeze dele;
guster umaarmt wat mörn komt.

Aan toavel binve even stil:
dampende eerappels
umaarmen Aiwege.

(26 december 2010)

Dansende koppen
en drijende konten
Boksems zunder upzelen
hangen op knijen
Griezende kirrels
mit laange aarms
slepen matten mit stoere stukken
Swaarde Beren pingen ritme
in nije tied
n Ol vraauw mit stok
perbaaiert op roltrappe te stappen
man duurt nich recht
t Blift duken van hoge plaanke
Schounen schoeven mit nkander
zuikend over perron
noa t zoegend gat
dij t aal insloekt
en boven weer oetspijt
Doar verdun ve
maank doezend bainen en vouten
en vindt gainent ons weerom

Daip vot
trilt der n snoare
as ik joen
vrumd vertraauwde
woorden lees
Man eerst as ik ze fluuster
kom ik thoes
heur ik ze weer proten
en heur ik ze zwiegen
zai ik ze pokkeln
en zai ik ze dreumen

Deur voldeure
t golf
peerstaal
achter bijsten laangs
stevels oet in pombhok
-emmers en teemze bint bound-
kom ik in keuken

Twai zielen aan toafel
vongen deur t lege winterlöcht
eten stamppot mous mit stip
Waarme kaggel op haide kolen
piepe wis weg noar boven
Worsten in wieme
en ol klokke tikt
Pedde aan stoule
en aiweg ligt op bözzem
n sloatje zuk te verbieten
Leren handen vollen op swilk
en van d overkaande
valen woorden
as regen
oet t Olle Bouk

En wie bint stil en zwiegen
stoan in laange liene
Zo gungk t en heft goan
en vanoet n hörn
hef Meester mitkeken
alles opschreven
schilderd in ploatjes van toal
wat er docht en
-biezetten veur t lest-
dreumd is

En n lutke honderd joar loater
fluuster ve woorden weer mit
goa ve van boeten noar binnen
vin ve wavve in mane hebben
pruif ve t mous
en metworst oet wieme
En kommen
dij sikkom vergeten wadden
weer terugge in tied

12 november 2009

Vroug op zundagmörn
wizzel ik Bach veur klompen
Goa k op
noar t widde zwiegen
t Heuren vergèt mie
en t kiddelt mie in t lief
Ies kìn hollen
dragt mie in ruumte
Op scheuvels
wordt haile wereld smui
Lözzer bestèt nich
k Boeg, mok sloagen
en binnen wordt t deu
In t riepte laand
wordt loper n diezel
Ridt vot
en komt nich weerom.

Metbrouks ekkelbomen in rugge
kiek ik over t Eemboerveld
Grond eertieds kloarpokkeld
-gewazzen gruin van gold-
gong mit shovels trugge
Kört verzet mit stoalen geweld
Veur t lest plougd veur aiweg
boeren kregen bundergeld
Op roakeldais nij parredies
man gainent dij t swait vertelt.

(Smilke, 1 maai 2008)

t Haarstlöcht gript mie bie strödde
overkomt mie golden stilleghaid
In duukvlucht deur tied
over lege kaampen rogge hin
blief ik valen
totdat ik leste strohaalm griep
waiten dat ik vongen wor
Vannijs geef ik mie over
drief mit laange liene mit
Hou zel t zoad ooit verriezen
as bloaden nich dele komt

(6 september 2009)

Maank t vrouge haarstlöcht
kiddelt t nije mie in t lief
Riepe droeven en brummels baiden
-as nuigende borsten-
zuk onbekommerd aan
Waarmte en troaghaid fluustern mie mit
en k kiek vree daip in ogen
Moi
k Roak körrel van bestoan
k wordt weer kaalf
en pruif t vergeten melk

27 augustus 2009

Gruine jazen
keken mie taksaaiernd aan
totdat mie t zwaart veur d ogen wui
Vandoage
-dou ze mien zeun
stoef bie
wied vot
under handen nammen-
hebben ze
mie in pokkel sneden
k Zat in wachtkoamer
man t blouden huil nich op.

(8 meert 2008)

Hoarig en krom kom ve
weer oet onze holen
van duuster en stooklucht
woar wie ons verscholen

Ons neuzen in de wind
mit nog wat touknepen ogen
zain ve t eerste veujoarswild
en span ve onze bogen

d Eerste jacht wil nog nich
winter muik ons stram en stief
Mor t dut ons nich veul
zunne gef ja waarmte aan t lief

In t gres leg ve ons dele
luustern ve noar t akkelaaienflòit
Mit verwondern zoeg ve alles op
t liekt of de wereld net bestaait

Hemmelt en schoren goa ve op weg
Waark wacht, tied wodt zöcht
flitsen mit traain deur t landschop
haand op laptop bekiek ve t nije löcht

(3 april 2007)

t Vuilt zo as heu rokt
vergeten en vertraauwd
Hier heur ik
Stem krig leegste bas
dreum hoogste loop
en tred wordt troager

Vanoet gruinlaand
kikt kou mie aan:
bist d'r weer?
Eerappels bluien:
lila, paars en wit
n Kaamp rogge:
hoge dunne bainen
nuigen tot riepen
Ol daip schut oet bochte
en gain loantje is geliek
t Laand is nooit vlak
en aiweg en altied
stèt d'r n ekkelboom

As ve proten
pruif k t zwiegen
Brannekkel stèt nich in weg
en eekster wupket op klompen
k Wol hoast wat zeggen
mor sloek t weer in
Mout nog even wazen
t is nog nich zo wied

Dammeet goa'k weer over d'Iessel
noar mien gold
noar mien vree
en n daip pienscheutje
-t mag gain noam hebben-
raaist mit.

(1 juli 2008)

Eerder hef west
dammeet komt mie tegemuide
Tied in twai vrumde helften
sneden mit n vliemschaarp mest

Veurbie is n ervoaren
ken t bloots mit kop nog roaken
Noar wat komt ken k rekken
haail zo gaail as koren

(10 feberwoarie 2007)

Raaist mit as mien schare
mor as k om kiek bist vot

k Wol die vangen mit toal
mor latst die nich dichten

t Vuilt zo ongenoadig goud
astoe
bie mie
achterop fietse zitst

Bist was t dijst
drifst mie

(8 juni 2007)

Goiedag wereld
Vandoage heb k even
gain bodschop aan die
Zunder mie draait t aal
best n dagje deur
Ik zit hier as n Boeddha
in schare van d ekkelboom
Mien denken drif vot
en k heur t geluud
van wol honderd vogels
t belken van kinder
n oftovvelde moeke d'r achteraan
n Windje poest deur takken
Ik zit, bin en luuster
en wod langzoam boom.

(29 april 2007)

Wereld slept nog
Zunne is al op
t Hoes eerst nog duuster dicht
Open deur speulende stroalen van licht

Deurnat gres en koperen kleuren
Stillighaid dai wacht in dook
Tussen veurbie en wat kommen gaait
Dat herhoalt zok n aivighaid

Treeën op trappen en Bach op t örgel
Roeken van kovvie en waarme stoetjes
Dizze dag om niks te huiven
Kloar om t levent vannais te pruiven

(15 oktober 2006)

t Was mor even bie goan
ik keek aandre kaande op
en dou k mie umdraaide
wastoe groot

In dien ogen
zai k vertraauwen
zin in t levent

Ik heb t haalve docht
en doe hest t haile zain

Tou mor mienjong
goa mie mor veurbie
Hol die nich in
pruif de ruumte

En intied dastoe
wied vot
dien richten zöchst
kiek ik
noch even
under dizze staine

(3 juni 2007)

Veur t heuren van n roupen
mouten ie wol luustern
zegt doomnee in preek

t Wichtje in baanke veur mie
stöt heur lutke zuske aan
en wist noar vlouer
t Jonkje in mie kikt mit

Dele veur d holten buksem
kropt troag n ieme
van staine noar staine
noar t löcht wied vot
en nog wieder d körf

t Is mor even biegoan of
aal lu oet veurste riegen
dwoalen van t hoge woord
of noar t lege kroepseltje

Woart joe veur taikens
-zo stèt t in biebel-
En as ie joe noar boven rekken
komt t onverzains van under

Ieme sleept zok
-tegen beter waiten in-
nog n ìndje veuroet
en den is t doan

t Wichtje lopt baanke oet
schoft d ieme
op heur liturgie
en wupt weer op stee

Man mout nich te groot
van zok zulm denken
den komt er veur
joen roupen ruumte zat.
Oamen - zo is t- zee doomnee.

(1 juli 2007)

Dien walen vol bochten
Verkoavelt groaven te liek
Boeren en woorden vochten
En dien begun kreeg geliek.

Buksen van oal boerrigters
Hupzelen van nije tied
Vrundschop veur zichters
Dieverdoatsie veur luu van wied.

t Wotter rakt in roeten
Zail begint te stinnen
Vloot is boeten
Daip is binnen.

(22 april 2007)

k Roek het laand
k Vuil de lucht
k Heur de troage stilleghaaid
k Zai wat gainent zugt

Goldlicht glinstert
Deur takken van d ekkelboom
n Dunne wind dai fluustert:
Kom in ruumte, zunder toom

(30 jannewoarie 2007)

Seupel kiekt e veur zuk oet
Swaart en veterloos ligt hai doar
Zole in lösse loagen oet mekoar
Sunder d'aander, midden maank roet

Moar herinner mie dien bestoan
n Leven droagen mit daans en oaventuur
loden stilstand en veurop deur t vuur
Vouten eertieds daint binnen wieder goan

Jong wat proaten ze hier radjes
Ken t ja hail nich biehollen
En as zai lopen gait t al net zo
Man zai bent zo biederhand
En has joe hier deur winkelstroate lopen,
Den groeten zai joe nich ais
Ik pebaaier nog t wol ais met 'moi'
Moar gain oazem heur
Dat is in Grunnen wel even andere kouke
Doar swaaien, as ie bie groube langs lopen
koien alderdeegs nog mit steerten

Ie mouten d'r ook nog mit oetkieken.
Lest groette ik n vraauw
hail nich in t Grunnigers
moar in mien schierste Hollands: 'goedenmiddag'
En wait je wat er boven vanoet t mantelpakje klonk:
'Pardon meneer, ik meen niet aan u te zijn voorgesteld'

In de stilleghaid gait weer open
Wat zo laank vergrendeld was
Ogen zain wat vergeten en vot was
Baangeghaid hold dat nich langer vast

In de stilleghaid geef je leven
As d'aander luusteren wil
Leven dat je deur kinnen geven
Aan wel t moar heuren wil

In de stilleghaid kriegen je laifde
As je aanderen binnennuigen
As je aal joen zörgen even
In joesulf dele loaten

In de stilleghaid as joen handen
Net as bloumen open goan
Ken je as je hail goud luusteren
Vannais t woord van d'Aander verstoan

(Vonden in Abdij van Berne)

t Licht is stoef bie mie
Moar t duuster holt t nog vast
Ik vuil de waarmte langzoam noadern
Toch binnen mie de haanden nog kold
Zo is mien leven dubbel as knoaldiek
Diek en t wotter van t knoal
De ain hef d'aander neudeg
Om te wezen woarveur t er is.
Nog nich zo laank leden
Binnen ze baaident mit haand groaven
Hail liek op t eerste oog
Moar as je d'r goud noar kieken
den zain joe ook wat speulen
Wat joe eerst zo strak tou leek
Hef aigenlieks heul veul kronkels
Wie zain t pas as wie d'r nich over hìn kieken
Den zain joe n plons van n snouk
Een pluk gele lissen
Mit dai aigen geur
En in walle van baarmsloot de brummels
n Ekster in d'ekkelboom
n Dampend peerd komt van overvér
dis kaante op
Het is oal Kroeze
vrundelke wedeman op wupkoare
mit piepe in mond
Woar hef hij al dai laange joaren van aineghaid
over docht?
t Licht is stoef bie mie
Moar t duuster holt t nog vast?

Ik luip noar Laang Houve de bussen te veuren
Ik zag dingen van toun: twai oversieden
Dai n kander vrouger leken te mieden
Worden weer buren

Sikkom t ketaaier dat ik doar lag
In t gres n poar brummels eten
Mien kop vol zuite eerabbelgeur en laiwerikkenlaid
Heur ik doar midden oet de aiweghaid
n geluud deur mien oren meten

t Was n vraauw mit rode buusdouk op
Zo zat ze doar; half damp, half licht
De koien te melken
Mit kop tegen t waarme koulief
Allaint mit heur gedachten

Heur levent, t bedrief, de sinten, de zörgen
Heur man, heur olden, de kinder
De vogels, de bloumen, de zunne dizze mörgen

En wat ze zong heurde ik nich
Moar de stroal in d'emmer zong gezangen zunder woorden
O doch ik, o dat doar mien moeke is,
'looft God', molk ze, 'Zien haand zal ons bewoaren'

(Slim vrai noar 'De moeder de vrouw' van Martinus Nijhoff).