|
Waineg - veul
t Kost nait zoveul om n glimlach te geven,
Of n haand op te steken veur n vrundelke grout,
zukswat ken de zunne schienen loaten,
in t haart van n mins dij t zo neudeg hebben mout.
t Kost nait zo hailveul om n haand op te steken,
Om de aander n klain beetje te dainen.
n Dankboare blik is voak de belonen.
Al was de muite veur die ook mor n klainen.
t Kost nait zo hailveul om dien haart wat lös te loaten,
Veur de minsen om die tou, in zien vreugd én verdrait.
Wees bliede dast zukswat doun kenst veur n aander,
Of is dij aander dien noaste soms nait?
t Kost toch mor zo'n hail klain beetje, dien aarm om n scholder,
Of allain mor n zaachte druk van dien haand.
t Is voak veur dij aander, of hai hail even,
In n klain stukje parredies is belaand.
t Kost toch mor zo waineg om n aander te geven,
Wat, dast doe zulf zo hail groag ontvangst,
laifde! Allain mor om dat weg te geven,
Krigst doe weerom meer ast verlangst..
Om dij vrundelke glimlach, dat even grouten,
Dij aarm om dij scholder, dij hulp dijst doe bootst,
t Kost allemoal mit mekoar mor zo waineg.
Mor in wezen is t allemoal zo ontzaggelk groot.
|
