|
Westerwolle...
Ik leef en woon in dizze streek, op t Westerwoldse laand.
t Gebied dat eerst bie t Munstersche heurde
En nou n dail is van t Grunneger Ommelaand.
Geboren en getogen op t Staine in Bourtange,
Mit oetzicht op Soldoatendiek en Batterijen.
Het dörp van de Pallert, tot de Stobben,
Van de Kiele en de Meijen.
Doar woar t veenmos eeuwenlaank gruide en het bie haarfstdag verroadelijk was.
En verscholen in de boskes, hier en doar ain ven of plas.
Woar doarnoast de poarse en broene haaide, bie zummerdag bluide as n laive lust,
En bie winterdag koal en oafgelegen, in n stille daipe rust.
Woar sinds mìnsenheugenis grode aiken, in groepkes stonnen op t laand.
En mysterieuze heugtes lagen, ontstoan deur stoevend zaand.
Woar zuk langs de Roeten Oa mìnsen vestigd hebben, van Wollenhoezen tot Ter Börg.
In dij leutje boerderijtjes en hutten, overleven dat was heur zörg.
Haaideplaggen en potstalmizze kwam op de es, veur akkerbaauw.
Dij grond lag hoog en dreug, en gaf de luu vertraauw.
De waide langs de oevers, doar maaide men t gras bie zummerdag.
En din gaauw t heu noar binnenhoalen, want n overstromen was wat men laiver nait zag.
Boas van de maarke was de boerrichter, en de boerhoorn zien handelsmaark.
Hai huil t spultje in de goaten en recht spreken beheurde tot zien waark.
Boekwait wui der dou verbaauwd, elk joar ging men mit man en macht der veur.
Maaien, dat deden de Duutse hannekemaaiers en n kiepkerel kwam aan de deur.
Of de Romeinen de mìnsen nou verjuigen, of men vluchtte veur t oprukkende moor.
Men kwam toch terugge noar Westerwolde, ook al was het leven zwoar.
En wanneer de Addinga's op t hoes te Wedde, de mìnsen bestookten veur heur geld.
Din kwamen de luu in opstand, vreedzoam of mit geweld.
Törf is der vrouger ook wel groaven, zij t altied mondjesmoat.
Want de hoge heren in t westen, zagen dat veen as n verdedigingsapperoat.
De linie van de Ems, was de noam van t grensgebied.
En veur de vijand, lag de nederloag al in t verschiet.
De Boerentange dij van Grunnen, noar t Duutse Lingen luip.
Wuir omstreeks 1600 oafsloten, dou Oranje onze hulp inruip.
Woar boerenkarren nkander passeerden, doar wui n vesting baauwd.
Gain vijand het heur ooit veroverd, d'soldoaten wazzen der nait benaauwd.
Dou t moeras langzoamerhand verdreugde, verloor t veen zien weerde gaauw.
Westerwolle wui kanaliseerd, en woeste gronden in cultuur brocht veur landbaauw.
"t Waark van Boeskool", zo staait in de bouken en dat dut mie din wel zeer.
Want de luu dij t werkelk doan hebben, doarvan heur je noeit ain weer.
Westerwolle lag doarnoa open, en was nait laanger isoleerd.
Men ging eerappels, groan en baiten verbaauwen, en dat wast waark en geld wel weerd.
Loater wui t laand ook nog verbeterd, en kwam de ruilverkoaveln op glee.
Welvoart kwam dou veur de mìnsen, men verdainde geld en was tevree.
Toch is veul van t olle landschop verdwenen, t ging in n stroomversnellen.
Karakter van t gebied is toch altied bleven, verhoalen van vrouger dij heur je van vertellen.
En vandoag is men al zo wied hìn, cultuurlandschop, door wordt over proat.
De EHS dei moakt der waark van, en zet Westerwolle op de koart.
Bie Ter Börg door ligt nog haaide, in Ellersinghoezen doar stait nog bos.
En in netuurgebieden in onze omgeven lopt weer de hoas, fazant en n vos.
In de loop van leste joaren is ook de Roeten Oa weer kronkeln goan.
Loa've mit nkander zörgen dat dit landschop noeit zal vergoan.
Herman het mitdoan aan de Grunneger Schriefwedstried in de gemainte Vlagtwedde van 2007. Doar het e mit dit gedicht de daarde pries in de kategorie 18 joar en older wonnen
|
