Ina op 't Ende-Abbes.

Woazeg gruin dat siert de bomen
grond dij roekt noar levenskracht
vogels heur ik vrolek floiten
veurjoar... veurjoar heur ik zacht

Hier en doar zug ik wat vlinders
lammern in heur wollen vacht
darteln monter deur de waaide
veurjoar... veurjoar heur ik zacht

Zunne is olweer veul waarmer
appelboom in rozze pracht
wind waait fluusternd deur de bomen
veurjoar... veurjoar heur ik zacht

Gras begunt ol wat te gruien
winter gait weer in de wacht
bloumen stoan in frizze kleuren
veurjoar... veurjoar zing ik zacht

Oranjefonds dij geft as veurbeeld
blief nait aalweej op joen stee
go now es joer huus uut
so wie meek ain different deej

Mit ainodder goan wie baauwen
aan ain klien en prittie stee
en aan t ende van zo'n waarkdeej
hewwe aal ons different deej

Kop of kovvie, plakkie stoede
och t is mor ain ajdee
en ain bordje snert as lest nog
jèèh wie meek ons different deej

Goande hier langs onze wegen
den komst echt van alles tegen
tunnen ofvaal ligt er doar
dat hewwe goud veurmekoar.

Kaauwgom vastrapt aan de stoepen
honden dij op stroade poepen
autobaand haalf in grond
overaal zwaaft rommel rond.

Smereg wotter stroomt deur wieken
gain gezicht dij vizzelieken
stukken plestiek roesteg iezer
minsen minsen wees toch wiezer.

Vlezzen deuzen glaswaark kraanten
colablikkies langs de kaanten
vol ofgriezen bleef ik stoan
docht dit zel nait gaauw vergoan.

Wat n zootje zoere regen
plant en daaier kin zo nait leven
alles wordt den graauw, voal gries
dat is toch ain dure pries.

Ainmoal den komt zunder mankeern
ain reken veur zuk slecht presteern
t is ook aal te idijoot
doarvan kriegen wie ons brood.