Jan Hoiting.

n Poar doagen op mien aailaand.
Vuilde mie miezerg en beroerd.
Vannommedag n eindje
fietsen, kaande op van t Oerd.

Deurjoagen tot t ènde van t pad,
bin der volsloagen allain.
Hail in de wiedte lig t Wad.
Kan d boudel goud overzain

Zunne schient mie in t gezicht.
Lucht, zee en felgeel zaand.
Alles in het mooiste licht.
Landschop mit n golden raand.

Hier huif ik noeit te wennen.
Hier bin ik gelukkeg as n kind.
Hier loat ik mie nait kennen.
Vuil opains gain tegenwind.

Non k oller wor
denk k smangs meer
aan vrouger.
t Veurjoar was
tied veur t schonen.

Moeke mit
kopstubber in d weer.
Mit nkander
drok mit t
streupen van d bonen.

Achterop plof
bie mien ol heer,
törf in d kaggel,
kruke op bèrre,
gain kòle tonen.

Mooie tied,
mor ík huif t nait weer.
k Bin bliede mit
dizze tied van
t nijmoodse wonen.

k Bin gek op t waarme eten
van n joar of vatteg leden.
Eerappels mit robaiten
heb k laiver as n vedde pizza.
Stoede mit gebakken koantjes,

gold geel gebroaden hoantjes,
dikke riest mit gele suker
in ploats van nasi of mie.
Stopvaarve mit wat zoer,
of opwaarmd in d pane

mit n goud stuk gaaileg spek.
Mous, n dikke prane.
Ik mout nait denken
aan aale doagen quiche,
aan kip tandoori of borito's.

t Is nait oetsproken vies,
en smangs zeg k: 'Och vot'.
Mor k bin meer aine
van d ollerwetse pot,
van t gewone waarme eten.

In aale vrougte loop ik in Stad
deur Herestroat en Koale Gat.
Op Vismaart vuil ik dizze mörgen
n grode stilte, zunder aale zörgen
dai dag mie in t veuroetzicht stelt.

t Verrast mie! k Har ja nait verwacht
t plaain te zain in dizze stille pracht.
Alles nog ainvoudeg swaart en wit.
Bloots n doeve dai op staine schit.
k Wor der rusteg van in t haart.

Mor dammeet is dit aal weer doan,
den vandoage, mörgen en veurtoan
broest hier weer t doaglieks leven.
Ik genotter doarom nog mor even
van dit stil genut veur mie allain.

Ik stoa hier aan dien graf
en lees dien noam in stain.
Ik wol dat t mie vertroosten gaf.
Zunder die bin k zo allain.

Ik stoa hier aan dien graf.
Dien lichoam lig hier stil.
Meschain bin ik wel laf
umdat ik wieder leven wil.

Ik stoa hier aan die graf,
mor k vuil: doe bist hier nait.
Ik wol dat t mie vertroosten gaf
en dat k die zai in d aiveghaid.

Aan t ènde van Kerkloane
stoan kèrk en juffertoren.
Op de spits een golden hoane.
Mien olders binnen hier traauwd
en ik heb hier al voak raauwd.

Ik stoa op t kèrkhof
aan de vout van mien toren.
Zaarken mit bekende noamen.
Ik kiek oet over t laand
woar ik bin geboren.

As kind heb ik hier zwaarfd.
Ik zai t weer aalmoal.
t Laand heb ik aarfd,
dat gevuil heurt mie tou.
Hier heur ik mien toal.

Oale gedachten herleven.
Over de loop van t oal daip,
De hoogten en daipten in t laand.
Over de lu dai hier leven.
t Laifst geef ik ze aal n haand.

Ik kom oet
Westerwolle.
De streek van
nich en jewol.
As ik doar bin,
en ik kiek
ais goud
um mie hèn,
dan zai ik
de pracht
van het laand
en schait ik
biezetten
hailendaal vol.

Ik zai in t laand woaraargens
achter Zelng n
riege oale bomen en
wild begruide baarms,

n eerappellaand,
stroeken, gras, n
bosraand in de wiedte.
Gruin in vrezelk
veul gradoaties.

Ik begun zomor te
tellen en begriep
al gaauw: der
binnen mangs wel
doezend varioaties.