Jan Blaauw.

Hoofdmeester is aldernoast hoagels,
zien ogen weerlichten van kwoadhaid.
Zien mond spijt woordklodders. Kinder
in klazze gnivveln bie wat ze zain.

(Woar gait om: kind dut laampen oet
zunder bestel, eerliekse gronden,
in speulketaaier, onwaitend pre-gruin
vuilend en handelnd noa WC-bezuik)

Meester gait wieder mit zien tiroade,
knovvelt tegen mien lief, sputtert
in mien gezichte. Riddersloagen
verduur ik t gebelk en gereer.

Wichtje in klas van beter komof pakt
in t veurbiegoan n meter pleepepier
ondanks twijvelletjesofproat, verloat
astrant t lokoal. Meester, even oet

t lood, knovvelt nait meer draaigend
tegen mien swiegen zunder enne.
Mit vuurrooie kop vin k mien stee,
onzichtboar veur vijandege wereld.

In twij riegen stoan kinder bie
ingang van Hervormde Kerke.
Erehege veur vrome groden
dij mit eernse gezichten gebedshoes

verloaten. Op dat moment zulfs
letterlek boetenkerkelk wachten wie
op taiken van zundagschoullaiden
hoes van God rusteg binnen te goan.

Roeme stilte wordt vergraimd deur
machtege örgelklanken. Örgenist speult
nait veur mie. n Grode denneboom
staait op ons te wachten, kistjes

mit appelsienen en Callenbachboukjes
opzied. Der roest wat bie wolken laangs,
schepers liggen in t veld, t potje liedt
kolle. t Hiepert, as t welkom haiten

wordt. t Is overdudelk n stille,
haailege nacht. Gain störm of dunder
en bliksem, over jong geluk sproken.
Sokkeloa is veur mie veul te hait.