Jan Prak (Sense de Jong).

(vrije vertoaling van n Achterhoeks riempke)

Doar was n haail zet leden
n keuterboertje mit oareg goie zeden.
Hai was nait meer zo jong van joaren
en wuir aal dunner in d'hoaren.
Aan weelde was e nait wend
en n spaigeltje had e nooit kend.
Ains toun hai aan t spitten was
Von e zo'n mooi stukkie glas.
t Zat onder t smeer en onder t zaand
hai nam et in zien grode waarkmanshaand.
Hai veegde t zaand of aan zien stuutsiekoorn brouk
en keek n haile zet nait zo klouk.
"Da's mien Pa," fluusterde hai devoot,
:mor dij is toch al joaren dood!"
Hai stak t twievelnd in zien buus
en op zien gemak bekeek hai t nog ains thuus.
"Mien Pa... mien Pa, dij goie man,
hai is t vast woar, want hai kiekt mie an!"
En altied bleef e d'r noar kieken,
want hai von hom toch zo sprekend lieken.
Mor dou begon e te overleggen
wat zien vraauw d'r wel van zol zeggen.
Zai was n boas, n helleg wief
en voak nait n klain beetje agressief.
En om reden dat e baange veur heur was
verstopde hai t biezundere glas.
Mor aale oavends keek e nog gauw even:
"Mien Pa.... da'k dit nog mag beleven!"
Totdat zien vraauw aargwoan kreeg
en maarkde dat e wat verzweeg.
En dou hai n moal deure oet was
zöchde z'alles of en von t stukkie glas.
Zai draaide t omme, en keek... en keek
en roakde toun haildal van streek!
Verdubbeltje mie, ik docht t wel
d'r is n aandere vraauw in t spel.
Mien man, dij het ja gain haart in t lief
MOR... HOU KOMT E NOU AAN ZO'N LELEK WIEF!