Joop Klompien.

Gedichten.

Veujoar

Veujoar, lente, wat is dat.
k Heb aans nog nait as regen had.
t Liekt potjandorie haarfst ien maai.
En k bragel tot an enkels deur de klaai.
k Wor tureluurs van aal dij regen.
n Fesounlek mens kin doar gain moanden tegen.
Zolst laiver vandoag nog emigreren.
Dan doaglieks griep of n kolle te riskeren.
k Wil noakt ien zun bie datteg groaden.
En zwimmen of surfen en pootjeboaden.
Ik bin t verdorie meer as zat.
As weerman over dij deprezzies prat.

Wintermörgen

d'Oarde is kold en haardbevroren.
Huverd onder zien widde vacht.
De snijvlokken dwarreln mie om d'oren.
En k doek wat daiper vot
ien kroag van waarme winterjas.
Snij is nog ongerept en puur.
k Vergeet veur even mien zörgen.
En k vuil mie ain mit de netuur.
Op dizze vrouge wintermörgen.

Kom der mor even in

De wiend speult wat mit t haarfsteg blad.
t Ol hok dij het zien beste tied wel had.
Verrouste spiekers, krom ien d'olle deur.
Mien haalfsleten klompen der boeten veur.
En as ie vroagen woar of ik bin.
Din roup ik, kom der mor even in.