Klaas Faber.

Het is toch wat
Mit buurvraauws kat:
Heur man heft doeven zat
Ze zitten voak op t plat.

Moar kat heft hail zien leven
Veur doevenmelker motten beven
Zien zeun heft vraauw dij kat oeit geven
En nou wil boas het baist zain sneven.

Hai zegt tegen vraauw: dij kat gaait weg
Zo woar as ik dat tegen die zeg.
Begroaf dat baist moar onder heg
Het is nait aans; het baist het pech.

Mien doeven ben' aarg baang voor t daaier
En t is aal hoast weer kwart noa vaaier
Den goan ze lös en hem' plezaaier
En doarnoa goan ze weer op aaier.

Zien vraauw dij heurde dat wat aan
En schudde met de kop:
As doe dij kat wat aan durfs doun
Hang ik dien doeven op.

Zai schieten haile boul der onder
En holden der noeit mit op.
Van buren krieg k ook op mien donder
En dat vien ik gain mop.

Een schaiden hing toun ien de lucht
Want baiden gaven nait tou.
Hun woonstee was moar n klain gehucht
En woar mos zai noar tou.

Oetaindelk dee hai baisten weg
En zai gaf kat n schop ien kont.
Dat was veur beide dikke pech:
Want nou leven zai as kat en hond.

As Grunneger ben ik op Mij geboren.
Dat staait vast en veraandert nait meer.
Het is Mij en dus nait Zandeweer.
Want op Mij staait toch dij mooie toren.

k Heb et dùrp op ainmoal toch verloaten.
t Ging om waark en doar dou je wat om.
Moar t gaf ien t begun wat gebrom.
Dat kreeg ik al gauw ien de goaten.

Moar de toal ien dij stad was gain Grunnings, o nee!
Want ien Assen doar sprak men dat nait.
Nou ien t Hollands: dat viel echt niet mee.

Moar op n duur zee ik toch: veuroet mit de gait.
En ik kwam op een dag goud op glee.
Of k het goud dee dat wait ik nòg nait.