Meindert Jager.

Gedichten.

Kerstdreum...

In Bethlehems kontrainen,
in n donkere, duustere naacht
ligt n peloton soldoaten
al uren paroat op waacht.
Ze loeren noar de vijand,
ze loeren aal mor deur,
ze liggen hail stil te wachten
en moaken niks gain weur.
Aan d aander kaant van t stadje
in zulfde duustere naacht
ligt n peloton soldoaten
ook uren al op waacht.
Ze binnen van d'aander kaante
en loeren ook aal mor deur,
ze liggen ook stil te wachten
en moaken ook niks gain weur.
In t midden van dat stadje
staait n kerke, al hail old,
woarin n groepke minsen
hail vreedzoam de handen vòlt.
In dij Geboortekerke
wordt aiwen laank al docht
aan God dij dizze wereld
laank leden de vrede brocht.
Noa t beden goan ze zingen
ze doun dat eerst hail zaacht
mor aal haarder klinken de klanken
deur duustere, donkere naacht:
"Vrede zel op oarde doagen",
roest t over Bethlehem,
"Zoaleg dij noar vrede vroagen...
Sjaloom, Jeruzalem!"
...............
Aan baaide kaanten van t stadje
lee men de woapens deel...
Der wuir dij nacht nait vochten,
wel zongen mit n brok in keel...

Dit gedicht is tegen kèrst van 2001 moakt.

Sonnet 1: Op biesterboane

Op misbult zat n dikke hoane
op drekschop dij der midden in ston
en docht dadde hail best kraaien kon
op dij misbult stoef aan loane.
Zun dij scheen al en ook moane
ston nog aan locht, de mörgen begon,
mor krekt dou hai t tied van kraaien von
kwam de hoan op biesterboane…

den lopiesweg kwam oet de stroeken
n geluud zo allergloependst schier
dat hai zien stem nait duurde broeken
bie trillers dij in n laange slier
ontkwammen aan n sprutter; zunder stoeken
zong vogel doar boven mizze en gier.

Sonnet 2: Omstoan leren.

Op nijjoarsmörgen gong k bie mie zulms te roade
en k vruig mie òf of t nou gebeurd wezen zol
mit aal rebulie, woar k in t oljoar op schol
en niks aans brocht as ongeluk en schoade.
En of k as mins dij zok in weelde boadde
en nooit docht aan aandern, nou mit handen vol
aan heur dij niks hebben oetdailen wol…
van haarten van zulms en nait bloots oet genoade.

Den mô k veurvast wel even omstoan leren,
den mot er vree kommen en gain stried,
den mô k nait laanger heuren willen bie de aalbegeren
en zeggen: “ ’t Is aal van mie, ik wil niks kwiet!”
Den zek ook nou de stroat nait meer begleren
en doad bie woord vougen: vuurwaarkresten aan zied!

Sonnet 3: Van stiep valen.

Dou ik t op televisie zag en heurde
geleufde ik mien aigen ogen nait,
mor t was staarmswoar: ze haarn dat stok verdrait
te pakken… ik zag ja dat t gebeurde.
Hai zat verstopt in n koele mit besmeurde
wanden, de man dij Saddam Hoessein hait,
mit n volle board en - reken mor - boadend in t zwait
dou t leek of n tandarts zien gebit op echthaid keurde.

Wat was der over van Hoessein Almachteg,
hai vuilde zok ja broaskeachteg staark.
Zien foto’s hongen op elke houk zo prachteg,
zien standbeelden stonden pronks in stad en paark.
Dij Saddam toch, in glorietied zo krachteg,
vuil van zien stiep, der rest hom nog gain zaark!

Noaschrift:

Meindert vuil mit dizze drij sonnetten in de priezen bie de Knoalster Schriefwedstried 2004

Oet juryrepport van de Knoalster Schriefwedstried 2004:
Prieswinnoars 18 joar en older: de gedichten

Bie de groten kwammen der zestien gedichten binnen dit joar. Der is ain pries veur gedichten, mor de jury kon slim stoer kaizen uut drij verschillende gedichten. Wat opvuil aan dij drij gedichten, was dat ze wel wat op mekoar leken. Noavroag leerde din ook dat dit trio ofkomsteg was van ain en dezulfde inzender.

t Gaait om drij sonnetten dij aalmoal biezunder goud in mekoar zitten. d’Aine is actueel, d’aander humoristisch en luchteg en in de daarde zit n serieuze boodschap. Veur ale drije geldt dat compesietsie, vörm, inhold en riem hail goud binnen. En: t schrieven van n sonnet is slim stoer. Juryleden konden t aigenlieks nait ains worden wat nou de beste van de drije was. t Aine jurylid vond dizze beter, d aander dije. Doarom het de jury besloten om de pries tou te kennen veur ale drije.