Miranda Koning.

Positief dat mot je wezen,
makkelijk zegt messchain
Moar wat as lugt zo donker is,
dat je gain zunne meer zain.
As alles graauw en duuster is,
zo duuster as nacht.
Dat je bie joezulf vuilen
ik heb niks meer in de macht.
Zuik din noar steerns mit
heur licht van gold.
En as je doar genog van hem,
din liekt al noit meer zo kold.
Lugt begunt din op te kloaren en
t wordt din weer wat licht.
En bie lutjen aan krieg
je din weer wat zicht.
Aal dat licht om joe tou
dat mot je din griepen
En din zellen je zain begunt
zunne der weer deur te piepen
Eerst n stroaltje en bie
lutjen aan worn t meer
Duusternis trekt langzoam weg en
schient zunne bie joe ook weer.

Kom mor lutje laiverd, kom moar bie mie
Vertel moar wat die dwaas zit, ik bin der ja veur die
Helpen zal ik die van alle kanten woar ik moar kin
Ik zal zörgen as der wat is dat k altied in dien buurt bin
Ik bin mit die verbonden mien laifde gait tot daip van binnen
Ik zel mien heule leven noit meer zonder die kinnen
En as t doe loater groot bist, al kist mie noit altied zain
Din bin ik altied bie die, doe bist nooit allain
Al komst in doezend stöms, zie trekken almoal veurbie
En ik zal altied vol trots zeggen, dat kind joa dij is van mie