Tineke Boer-Sander.

Heur laifde en verdrait
gaf zo'n pien in t haart
zain konst t nait
vuilen is woar t om gait

moar as verdrait nait is te droagen
janken nait meer wil
doe allain zitst mit al dien vroagen
dan wost van binnen stil

bist allain met dien gedachten
woardeur alles zwoarder wegt
bliefst op antwoorden wachten
dij gain ain die werkelijk geft

mamme, met dien overlieden
ston veur ons tied even stil
in gedachten gai'k noar vrougere tieden
omdat dit... er bie mie nait in wil...

ik hol ja zo van die
dit ofschaid dut zo zeer
ken d'r ja nait bie
ons moeke.... is nait meer...

Zien haand... het dij van heur
past zo mooi inelkoar
ze het n mooie kleur
net... wassen blank ivoor

heur heufd... ligt op zien scholder
twij grieze koppies noast elkoar
wer'd soamen older
binnen ook al zo laank... bie mekoar

hai striekt heur over hoaren
dat mooie... zulvergries
fluusterd wat laive woorden
ben mit die... zo wies

hai roekt aan heur
lavendel... limoen
heur lievelingsgeur
geft heur zacht... een zoen

hai bekiekt heur lichoam
zo klain... zo smal
laifde is noeit overgoan
al zo laank leden... dat ze zien hart stal

toun... dat donkere laange hoar
twij bliede ogen
dij tied... bie mekoar
dij is omvlogen

moar... ze is zo kold
dat is wat hom begroot
as hai heur beter vasthold
wait er... zien wiefke... dij is dood.