Laive gedichies.

Laive lipkes o zo zacht
k Was op slag verloren
k Haar zo laank al wacht

Laive oogjes o zo blaauw
Dij allend moar stroalden
Och laiverd kom toch gaauw

k Wil die op handen droagen
Doe bist mien laifste schat
Laifde geven zunder vroagen
Soamen op rais op t levenspad

k Wil die mien leven geven
Doe bist toch mien ideoal
Laifde bindt ons in dit leven
O, mien laive zunnestroal

Vanof t moment dat ik die zag,
docht ik doe heurst bie mie,
van dou of kwam der aal,
van dag tot dag n beetje laifde bie.

Geef mie dien haand
Geef mie d'aander ook der bie
En zeg mie den hail even
Dast doe nait kenst leven
Zunder mie

k Heb die mien laifste
Mien laifste kozen
Oet aal dij ik kin
Zelst doe mien laifste
Mien laifste beloven
Van mie te hollen zoas ik bin

Nait aal in t leven
Is gold en glitter
Mor onze laifde is
As diamantgeschitter

Ik heb veur die
n klaain gedichie
deelschreven
om die te zeggen
wat k veur die vuil
léés t mor
den wait ik wizze
dast doe waist
wat ìk beduil!

Doe bist mien laiverd dag noa dag
En ik hoop dat t altied zo blieven mag
Blief bie mie mien haile leven
Den zel ik die mien laifde geven

k Zai die lopen, smörgens
smiddags, elke dag
k Wil mit die doetjen
mor k wait dat dat nait mag
k Wol die dit groag zeggen
mor dat duur k nait zo goud
Doarom dizze stille Valentijnsgrout!

Ik bin gek op die worden
zunder dat ik t wol
neem mie nait kwoalek
dat ik van die hol.

Ik schreef dien noam ien t wotter,
mor n golf spoulde hom vot.
ik schreef dien noam in de botter,
mor n mes hoalde hom vot.
ik schreef dien noam in mien haart,
en doar bleef e veur aaltied stoan.

Smörgens kin k nait eten, omreden ik aan die dink.
Smiddags kin k nait eten, omreden ik aan die dink.
Soavends kin k nait eten, omreden ik aan die dink.
Snaachts kin k nait sloapen, omreden ik aan eten dink.