Bonnie Smalbil-Stikfort.
Verhoal.
| Mien slaif | Hou t oavendrood in de wereld kwam | Ain ongeleuflijk verhoal... |
Mien slaif
Het is al weer ain haile zet leden dat in t nijsblad n advertensie ston woarin n oproup doan wuir om mit te doun aan n schriefwedstried van de Stichting Grunneger Toal.
t Onderwaarp mos wezen: 'mien laifste veurwaarp' en of je der zo wies mit waren dat je t wel in n museum onderbrengen wollen.
En dou haar ik binnen de körste keren alles op pepier stoan wat ons vlak veurtied overkomen was.
Hier volgt wat ik opschreven heb en wat mie n plekkie opleverd het in n verzoamelbundel van stichting Grunneger Toal.
Om nou te zeggen dat ik mien laifste veurwaarp in ain museum onderbrengen wil is aiglieks teveul zegt, mor slim wies bin ik der wel mit, want ik bruuk hom nou maist aale zundoage.
Ik zel joe vertellen hou dat kommen is; Wie haren n vaste plek op n camping in Drìnte mor op n mórgen, vlak veurdat t seizoen weer begon, belde onze beheerster op en zai haar nait zo'n mooie boodschop. Onze caravan was opbraant en onzent nait allinneg. Zo'n dattien caravans dij bie heur op n loane in winteropslag stonnen waren verbraant.
Wie binnen der soavends nog hén goan om te kieken hou slim of t was.
Nou t was slim, dat kin ik joe wel vertellen. De brandweer haar de boudel uutkregen en t was ain bulde geroamtes van uutbraande caravans.
Onze caravandeure ston open en wie keken der vanzulfs even in. Woar de bovenste kassies zeten haren keek je zó noar boeten tou.
Alles wat ik der veur de winter netjes schoon in opborgen haar was der uutvalen en lag enter en twenter in t rond.
Wie moggen der nait aan kommen want der mos eerst aine van de verzekern kommen om de boudel in ogenschaauw te nemen en doar was t wachten dus op.
In de weke dij volgde was e der west en wie binnen der weer hén goan om te kieken of der nog wat te redden vuil.
En joa hor, mien lepels en vórken van mien cassette (dij ik aal van mien traauwen of aan haar) lagen almoal op de grond.
Zai waren tot de kassies uut valen toun dij deurbraant waren.
Eerst von ik aine, dou nog n poar en op t leste haar ik ze aalmoar weer.
Mor mien slaif was ik kwiet. Jammer toch dat nou juust dij slaif vot was. Och ik bruukde hom nait aale doagen, mor toch begroodde mie t.
Wie haarn de boudel zo goud en zo kwoad as t ging opreddert en gingen mit de buit noar huus.
Schoonmoaken zol ik ze, de messen en vórken en lepels, ik zol poetsen tot ze weer glommen, want ik wol ze geern weer bruuken.
Mor mien slaif dij spookde mie nog aal deur t heufd.
Zundags doar noa zee mien man : "wolst doe ook nog even noar de camping tou om te kieken, want aander weeke worden de caravanresten vothoald?".
"Dat konnen wie nog wel even doun zee ik!"
Dou weer doar kwammen trovven wie nog n poar slachtovvers.
Proaterij genog vanzulf. Mor ik was nait rustig en ik luip nog wat om de caravan tou en mit n stok schoof ik wat bloaren opzied.
En inains zag ik doar wat tussen glimmen. Ik kon eerst nait zain wat of t was en ik kon der ook nait dichterbie kommen.
De verbraande caravans stonden slim dicht bie mekoar en ik haar mien goie goud aan.
Nog mor ain langere stok opzöcht en dou kon ik der wél bie...
En wat was t nou din? Ie roaden meschain al; mien soepslaif!! Boetendeure laag hai, tussen de modder en de bloaren.
Ik haar hom weer. Hai muik mien cassette weer kompleet. Al haar ik hom ook nait zo voak bruukt, hai was der weer!
Wie hebben ondertussen n aandere caravan en lepels en vörken liggen in de loa en de slaif ligt der noast en as ik zundoags soep opschep, din dink ik aan dij zundag dou k hom weervonnen heb en din vuil ik mie zo bliede.
t Is mor n doodgewone soepslaif mor ik kin joe wel vertellen dat ik der slim wies mit bin, hail slim wies.
En wat mie betreft mag hai in n museum, mor nou nog nait want ik wil hom nog geern n zetje bruuken!!!
| Mien slaif | Hou t oavendrood in de wereld kwam | Ain ongeleuflijk verhoal... |
