Jacob Nijboer.

Verhoaltje.

Hendrik.

"Goud oppazen en laif weden veur mamme" zegt Hendrik tegen zien zeuntje Tom bie t ofschaaid aan t ènd van gaange in t zaikenhoes.
Hai geft jong n smokje op waange en doekt hom even aan. Tom vuilt zuk doar aans te groot veur, mor vandoage nait.
Hendrik draait zuk om en lopt weerom noar zien koamer.
Tom blift stoan aan ènd van gaange en kikt hom noa.
Hendrik vuilt dat jong der nog staait, hai wil wel geern omkieken mor hai ken nait, troanen brannen hom achter d'ogen.
Tom blift kieken en denkt: "Tou nou pabbe kiek nog even achterom", zien laive pabbe, zien grode staarke pabbe dij naargens baange veur is, mout nog n poar doage hier in t zaikenhoes blieven, mor as hai weer thoes is kennen ze weer juchtern en maaljoagen.
Hendrik lopt zien koamer in, loat zuk op berre vaaln en schraift dikke troanen. Hai wil hier vot, weer noar hoes noar zien vraauw en kinder, hai wil nait waiten wat hom scheeld, hai is baange, zo vrezelk baange, baange veur de woarhaid.
Tom lopt t zaikenhoes oet, noar hoes, zai wonen stoef bie t zaikenhoes doarom ken Tom, al is hai den ook nog mor tien joar, wel allaain noar zien pabbe op bezuik goan.
Hendrik denkt aan mörn, weer onderzuiken, nog meer onderzuiken, veur hom staait t al wel vast, t is verkeken, hai hef t verspeult.
Tom komt in hoes en zegt tegen zien mamme: "Pabbe was slim stil, hai wordt toch wel weer beter?".

Inspiroatsie: op bezuik in t zaikenhoes...

| | Snieder Elmantel | Hendrik |