|
Ik heb zain
Veur n poar centen per dag bewoakt e fietsen in stalling om houk bie kerk. Zien moagere lief in t vaalbroene pak is houkeg, onhandeg en groot.
Schelden en vluiken gaait hom makkelk òf en hai spijt peuken van sigeretten op stroat.
Mor ik heb zain, dou e eem nait keek, hou zien haand zaacht kop van n hond aaide, zo'n moager schurfteg baaist.
Ik heurde zien stem dij zee: "idioot, wat dust doe doar nou in regen en bragel, of hebben ze die ook n bedie gek moakt"?
Zien gezicht, mit n veul te laange board, staait haard en òfwiezend as wat. As je hom wat vragen kikt e nait ains op, hai gaaist gewoon zien aigen weg. Je maarken noeit bie hom wat e denkt, wat e vuilt. Gain mins dij hom aigenlieks kint en ik vroag mie òf wat ter in dij keerl leeft: wel is dij verbitterde vent.
Mor ik heb zain, dou e eem nait keek, hou e op knijen ging veur wat dat leek op n lutje vogel: t was n muske dij doar op stoupe lag. Ik heurde hom zeggen: "wees mor nait baang, kom mor, loat mie ains zain wat ter mit die aan haand is; joa lutje vrund, de wereld is sums haildal idioot".
Zien kroug is t verlengstuk van thoes. Hai zopt zok regel-moateg doen. As krougholder ropt: "k goa sloeten, goa nou ook mor noar hoes", din gromt e: "joa, genog veur vandoag".
Onderwegens daauwelt e laangs de holten barak woar e mörgen weer fietsen bewoaken gaait; dij moagere, kleurloze keerl in t vaalbroene pak, dij dut as of niks hom nog roaken kin.
|
