Alberta van Dijk.

Verhoal.

Marietje

Hoog staait d'zun, waarm is t in t loug, mensen hebben de blinden veur de vensters zo dat t wat koel blift in de hoezen.
Dat is ook zo bie Marietje de Wit, mor dij het blinden om hail andere reden dicht.
Doar is vannacht heur voader oet tied roakt d'òl boas is 92 joar worden dus hai het niks te kloagen, en dat dut e vanzulf ook niet meer.

Veur Marietje is t n verdraitege dag om reden dat heur voader sturm is, en doar komt nog bie dat ze altied al bie hom in hoes woont het, heur haile leven laank.
Toun moeke oet tied kommen is het Marietje zunder te kloagen moekes toaken overnomen, en voader het nooit aan heur vroagt of ze t wel aan kon en of ze heur leven aanders inrichen wòl.
Nee hai von t hail gewoon dat ze t hoesholden dee nou moeke der nait meer was.

Twinteg joar was ze toun moeke sturm is, d'toukomst zag der toun inains hail aans oet veur Marietje.
Heur boan as verkoopster in n schounwinkel het ze opzegt, dat het heur slim muit, mor t kon nait aans overdag in de winkel en soavends aal t hoeswaark nog aan kaant moaken, nee dat ging nait.
Zo verloor Marietje nait allain heur moeke mor ook t contact mit klanten in de winkel.

Vrunden en vriendinnen bleven laankzoamerhand ook weg, dij ging oet mit n kander en Marietje kon nait altied mit van wegens dat er thoes nog van alles te doun was, en voader haar d'r hekel aan om saovonds allain te wezen.
En mit aal dij joaren is heur jeugd stil veurbie goan , want Marietje is nait de type vraauw dij tegen heur voader opstaait.
Zo zit Marietje in voaders leunstoul en overdinkt ze de joaren dij veurbie bin. Plots schrikt ze op oet heur gepiens as der aan deur bèlt wordt.

Rap lòpt ze deur de laange gaange en dut deur open, n glimlag komt om heur mond as ze heur bruier en zien vraauw begroet, "kom gaauw binnen den zet ik geliek kovvie", zegt Marietje en lopt achter Zwier en Stien aan keuken in. "Man wat bin k blied dat je der binnen".
"Ja Marietje", zegt Stien heur schoonzuster, "we zijn dadelijk vertrokken na dat je ons hebt gebelt, was je erg geschrokken toen je vader vond".
"Joa? dat kenst wel zeggen, ik heb dit ook nait aankommen zain, tis ook ja nait niks as je joen òl voader dood op bèrre vinden". "Hou laank blief je hier" vragt Marietje.
"Tot dat alles hier achter rogge is", antwoord Zwier.
Marietje kikt heur bruier aan en is bliede dat ze dizze doagen der nait allain veur staait.

Noadat ze kovvie dronken hebben zegt Zwier "wie mouten alles even noakieken; "Marietje, pakst de papieren even oet kabinet". En alles komt op toavel en wordt noakeken.
Ook n kistje mit dingeraiskes dij nog van moeke wèst waren. Voader haar t goud veurmekoar alles was op orde.
"Heb jij nooit in de papieren gekeken Marietje?" vragt Stien.
"Och nee dat soort dingen regelde voader, en boetendes ik haar der ja niks mit neudeg".

Zwier het n braif in haand op t kevòrtje staait te lezen dat e veur Marietje is en vragt, "Waist ook niks van dizze braif ?".
"Nee? wat is doar den mit"
"Lees hom zulf mor", en Zwier geft de braif aan Marietje.
Stien kikt noar Zwier en geft hom n knipoog. Aal baide bin ze benijdt hou of Marietje reageern zel:, want ze waiten wat der in dij braif staait.

Voader was n poar joar leden bie Zwier en Stien wèst en haar zo t ain en aander mit hun besproken.
Drij week loater zatten ze bie notoares en wer alles swaart op wit zet zo as voader dat geern hebben wilde.
t Was moes stil in keuken, en dou Marietje de braif oet haar en t op toavel legde bleeft nog eefkes stil.
"Nou? Wat zegst der van" vragt Zwier.

"Dit haar k ja nooit verwacht van voader:, dat e alles aan mie vermoakt het, t hoes en inboudel joa zulfs zien spoarsìnten bin veur mie, moar doar goa ik nait mit akkoord, ie zellen ook wat hebben".
"Dat is aal al regelt Marietje", Zegt Zwier. "Wie hebben poar joar trogge al n poar sìnten van voader had, doar goan we ons hoes veur verbaauwen, der komt n nijje badkoamer en n kinderkoamer bie".
Marietje kikt mit grootte ogen van aine noar aander.

"Ja Marietje ik ben in verwachting en volgende week beginnen we met het huis te verbouwen dat moet natuurlijk klaar zijn als de kleine komt", zegt Stien bliede.
"Och man den wor ik ja taante". zegt Marietje en geft Stien en Zwier elk n dikke smok.
"Joa wicht doe wost taante, wat wilst geern wezen taante Marietje, of laifer tante Marie", laagt Zwier, en hai zegt der vlak achteraan "ast zo ver is willen we groag dast bie ons komst om Stien de eerste weken te helpen, zolst dat wel willen?
"Joazeker wil ik dat, groag zulfs".

Marietje staait van toavel op en zegt mit n bliede stem, "dat dizze dag zo droeveg begon is te begriepen, mor dat e n bliede ènde krigt haar k ja noeit dreumt".
"Kom Stien wie goan wat eterij kloarmoaken ik heb der smacht van kregen".
n Uur loater zitten ze mitkander lekker te eten.
En proaten nog wat noa over t leven, en dat verdrait en vreugde zo dicht bie n kander ligt.

Over n poar doage brengen ze voader noa zien loatste rustploats den binnen voader en moeke weer verainegt.
En mit t nij leven dat op komst is wordt de levenskette nait verbroken, mor komt der n schoakel bie.

En zo slöt d'kring zok in t hoeske van Marietje de Wit.

12-09-2010