Cor Uildriks.

Verhoal.

Liestersmidse

Gewoon n deurdeweekse dag, de vraauw was om boodschop en ik was in toene zitten goan mit n boukje, t was ja mien eerste vekaansiedag.
t Was aibels mooi weer de zunne scheen en achter in toene bie de volliere op de raand van t gras doar hebben wie zo'n schommelbankje stoan, mooi in schaare van n vlinderstroek.
Dij vlinderstroek ston volop in blui, van dij dikke poarse pluumen zaten der aan en op dij dikke pluumen zaten de wereld mooie vlinders, paauwogen en koolwitjes mor ook n sitrounvlinder en de grode en klaine vos n prachteg gezicht.
Ik was zo in de weer mit al dij prachtige netuur dat ik mien boukje al vergeten was, as je stil zitten bleven den kwam der aal meer leven om joe tou.

Op toenpad was n kollonne mieghommels aan loop n dikke wurm te verslepen, aindracht moakt macht zee mien voar altied en dat luiten dij klaine daaiertjes even dudelk zain. Mit man en macht wuir de wurm versleept en werempel ze kregen t nog veurmekander ook.

Wieder achter in toene was n grode bloumborder in de loop van tied haren wie doar van allerhande vaste planten verzoameld en doar wassen n haile bult zummerbluiers bie.
Hortentia's in t gruin en mit n geel raandje en mooie poarse bloumkes der in. Doarnoast net n beetje op houk staait n Joeka, der ston n bloumstengel mit mooie widde kelkjes van wel n meter hoog.
Wieder noar links stonden wel vief verschillende kleuren floxen, n poar hommels vlogen as dikke helikopters van de aine noar de andere bloum en deden zoch tegoud aan de hunneg.

En den aan de linkerkaande vlak bie de heege haar ik nog n poar klinkertjes liggen, dij wassen liggenbleven dou ik dat stroatje legt haar.
Om dij klinkertjes tou lagen de wereld lege slak hoeskes, ik haar mie al wel ais oafvroagt woar dij wel nait aalmoal vot kommen wassen..

Nou, t antwoord wuir mie aanlangt hor, n liester, mooi broen op de rogge en licht spikkeld onder t lief, kwam der aanvlogen. In zien snoavel haar hai n hoeskeslak, bie de klinkertjes dee hai de kop schaif en sluig mit dat slakje tegen de klinkertjes.
Dou schoot mie in t zin dat dat verschiensel in de volksmond n liestersmidse haitte. Doarbie broekt de liester n stain as aambeeld en slagt doar de slakjes op kepot. As t hoeske den stôkkend is eet hai hom op en ligt der weer n leeg slakhoeske bie. Ik besloot dat dij staintjes der liggen bleven.

n Koppel muskes schoten aingoal oet de heege, kwammen even loater weerom mit takjes en mos in de snoavel, en doken der weer in.
Dij binnen wizze aan t nusseln docht ik, k zal t stee ais n beetje in de goaten holden want n nuske jonge vogeltjes is ja n aibels mooi gezicht.

Ik mos dinken aan mien bruier dij mit de karevan noar de zuudkust van Frankriek was. t Was der glendehait en hai zat klem tussen de aander vekaansiegangers op n volpakt straand, ik mos der even nait aan dinken, den zat ik toch laiver in mien toene.

De hond (ie mouten waiten ik heb n haile grode bouvier) dee inains de kop omhoog, keek noar de achterdeure en gromde wat.
Hai haar t goud heurd, de vraauw was intied weer thoeskommen, even loater kwam ze der al aanlopen, in loop weg haar ze twij koppen kovvie mitnomen en ze luit zoch noast mie op t schommelbaankje vaaln.

"En", zee zai, "hest dien boukje al oet?"
"Och", zee ik, "heb der nog gain letter van lezen omreden dat ik t hartstikke drok haar mit ommietou kieken".
Ze keek mie ais aan of ik meschien nait haildaal zuver was en zee, "Bist dunkt mie echt aan vekaansie tou mienjong".
Ik knees wat en docht 'as doe nou rusteg zitten blifst en nait te veul kwedelst, den komst der vanzulf achter dat t gewoon in joen aigen toene meschien wel net zo mooi is as aan n Frans straand'.

Ik nam een slok kovvie en begon zachies te schommeln.