Hinnerk en Geessie
Ze luipen achtermekoar op 't haarde, smale fietspad noast woagenspoor in 't lözze zaand. Hinnerk mit handen op rogge, 'n beetje veurover, krom van 't haarde waarken. Geesssie d'r 'n poar treden achter mit handen under schoet. Zo luipen ze altied.
Ze gongen noar heur laand in 't goor, kieken hou rogge d'r bie ston.
Elk haar zien aigen gedachten. Ze haren joaren leden 'n stuk haaide kocht en scheurd en mit 'n bulte muide was dat 'n oardeg stuk laand worren, woar rogge en eerappels goud gruiden. Moar nou haren ze 't laand verkocht aan 'n netoares oet Stad, dei bie heur in buurt meer laand kocht haar en 'n nije boerderij mit kapschure d'r op haar loaten baauwen om zien geld te beleggen.
Hinnerk en Geessie konden nog ain keer koren van 't laand hoalen. Over 'n poar moanden was dat riep en dan kon Hinnerk 't zichten en Geessie bond dan 'n poar strobaanden om gaarven en zette dei in hokken om noa te dreugen. Zo haren ze dat joaren doan: eerappels krabben en rogge zichten. Eerst allenneg, loater mit kinder en nog loater weer allenneg.
Kinder woonden wied weg en waren al zo old, dat ze zölf kinder haren. 't Eerste achterklaainkind kwam d'r al aan.
Kinder haren 't veul beter as zij. Ze haren leerd en nou goud betoald waark.
Woar weg wat noar beneden gaait, bleven ze stoan en keken over 't laand. Wind streek over roggekaamp en oaren bogen under wind. Net 'n grode, braide woaterng. Donkere steden van wolkenschoaduw gleden d'r overhen.
Rogge bluide, stoefmeeldroaden hongen oet oaren, zol wel gaauw stoeven. Boven heur zong 'n laiwerk zien trillereg laidje, hail haard. Zo stonden ze stil en zagen hou wind inains grote wolken roggestoefmeel over 't laand oetstreude. Ze zeden niks tegen mekoar, elk haar zien aigen gedachten.
Hinnerk legde zien haand op Geessie heur haand. Geessie keek verwonderd noar heur man. Dat haar e in de meer dan viefteg joar dat ze traauwd waren, nog nooit eerder doan. Dou begreep ze 't inains. Ze legde heur andere haand op zienende en aaide dei mit heur eeltege vingers.
Noa 'n zet draaide Hinnerk zuk om en gong weeromme noar hoes, handen op rogge, 'n beetje veurover.
Geessie d'r 'n poar treden achter mit handen under schoet…
(Noaschrift van redaktie: Doede kreeg veur dit verhoal de twijde pries bie de Grunneger Schriefwedstried van gemainte Vlagtwedde in 2001.)
|