|
Traauwen
t Haar n mooie zummerse dag west, zunne was aal under en t twijduuster oarzelde nog um over t laand te goan.
t Was tegen n uur of tiene. Boeten zong nog n loate liester zien leste laid van dij dag.
Ik zat nog wat te lezen in keuken, dou d'r op deure klopt wuir.
Ik vruig mie of, wel dat nog wezen kon, zo loate. Op t laand goan luu ook in zummer vroug op bedde, t is aanderdoags weer vroug dag.
Ik gong kieken en doar stonden ze veur mie, haand in haand. Lammert en Hillechien.
Ze zeden n beetje verlegen "Goienoavend, doomnee". Lammert keek noar Hillechien, net of e hulp bie heur zöcht, krabde n poar moal mit zien linkerklompe over stainen van stoepe en zee: "Doomnee, wie wollen joe wat vroagen".
"Kom d'r in, jongs," zee ik en dee n tree oetzied um ruumte veur ze te moaken.
Veurzichteg luipen ze veur mie aan, keuken in. Ze haren mekoar nog aaltied bie haand. "Goa moar even zitten," zee ik en schoof n poar aarmstoulen aan.
Ze gongen op raand van stoule zitten. Lammert keek verlegen noar grond en houstte n poar moal. Hillechien laagde zenewachteg.
"Wat ken k veur joe doun?" vruig ik noa n zetje.
t Bleef nog even stil.
Dou zee Lammert: "Joa, doomnee, wie wollen geern traauwen".
t Kwam der oet, of t n grote opluchten was, da't zegd was.
"Da's ja mooi, jong. Wanneer?"
"Dat waiten wie nog nait. Wie waiten ook nait, óf wie wel traauwen mouten."
"Woarom?" wol ik vroagen, moar inains begreep ik Lammert was gebrekkeg, hai haar n bochel en was aigentliek hail lillek. Hai haar wel n schaarp verstaand.
Moar Hillechien haar as volwazzen vraauw t verstaand van n kind van twaalfjoar...
"Zain ie", gong Lammert wieder, "in kraande lezen wie wel dat mensen as wie beter gain kinder kriegen kennen".
"Ik ken ze misschain beter noar dokter sturen," docht ik "veur sterilisoatie of zowat".
t Bleef n zet stil. Ik docht noa.
"Bint ie wies mit mekoar?" vruig ik toun.
"Joa, hail wies." zee Lammert en hai kneep Hillechien stief in haand. Hillechien laagde gelukkeg.
"Den mouten ie traauwen", zee ik en ik docht: "Moar overgeven, wat d'r gebeurt. Ik mag dizze jonge mensen heur geluk nait ofpakken".
Lammert en Hillechien keken mekoar daip in ogen Lammert zee: "Daank joe wel, doomnee". Ze gongen stoan en luipen vot. Haand in haand luipen ze stroat of.
Liester was nog aaltied aan de gang mit zien leste laid van dij dag....
n Poar weken loater binnen ze traauwd, ook in kerke.
t Is n goud huwelk worren. Ze binnen wies mit mekoar bleven.
D'r binnen ook kinder kommen. Twai, n wichie en n jonkie. k Heb nooit zukke schiere kinder deupt.
Aal gaauw konst zain, da ze t schaarpe verstaand van heur voader haren. Ze konden deurleren. En kregen goud waark. Het was n veurbaaildeg hoeshollen.
Kinder hebben zok nooit schoamd veur heur olle luu, moar hebben veur heur doan wat ze konnen.
Lammert is nait old worren. Hai mos mit zien gebrekkege lief aaltied veul te zwoar waark doun. Dou Hillechien allenneg achterbleef, hebben kinder mit laifde veur heur zörgd tot op heur leste dag.
|
