Gert van der Wal.

Verhoal.

Dieken

Dieken; n schaiden tussen wotter en laand, groot en zwoar lichoam onverzettelk en onaantastboar, t ligt d'r stillekes bie en ien free.
Van wieken doar veur mot je bie ain diek nait weden, mor veur viefenzesteg joar leden waren wie nait tevreden.
Woar doe joaren laang wassend wotter hest hoalen, luitst doe t goan woar wotter mot blieven stoan.

t Wotter haar die te pakken en dien ains onverwoestboarhaits weden ging met t wotter noar beneden.
Deur buldernt geroas en staark verweren lukte die dou even nait het tij te keren.

Noa joaren binnen wie nationoal goan herdenken dij Minsen waren aan t verdrinken en oet tied kommen veur oans nou ain tied leden.
Nou wie waiten wat wotter kien doun, hebben wie ain Deltaplan om wat oans dou is over kommen noeit weeromme loaten zain, aan verval van dieken dij aigenliek noeit magen wieken.