Gert van der Wal.

Verhoal.

Dikdoun in toene

'Dikdoun ien toene' is altied n feest, wie stoan al dag of wat op camping en plan was om te goan bbqën, t begund al bie t aansteken.
Wia het n nij toustel kocht, makkelk veur op camping. Ze haar om al kloar zet in houkje op verranda.

"Ast doe om even aanmoakst hoal ik de speklapkes."
Mor aal wat ik perbaaier ik krieg om nait aan de proat, op leste moment gaait dat ding mie weer oet, zwiennebloasen en pauken gerommel !!
"Wat n schietding van mie part vlochde ien de braand."
Perbaaier t nog ain moal mit n vlot braandspiritus, dij zag k ien kaske stoan en as t den nait lukt, kin e geliek in t container hier even verder op.

t Is n wonder en t wil meroakels goud. Mor slecht veur de wenkbraauwen is t wel, zeker as je hom perbaaiern aan te poesten.
Baangschieterd bin ik nait, mor dit moal lopt t oardeg schier oaf. Woefff en vot binnen ze, aal wat blieft, twij swaarde bözzels boven de ogen, staank van verbraand hoar en glend veur de kop.
Mor braanden dat dat kreng wol.

Wia komt mit de speklapkes noar boeten, "Wat kiekst doe verbraand oet".
"Joa nogaal, ik krieg om nait aan."
"Hest stekker der ook nait ien?"
"Wat stekker"!!??"
"Doe kloothommel, dat is n elektriese mit van dij nepkolen en doe perbaaierst om ien braand te steken?"
"Joa mor mien hazzens hemmen ook vakaansie?!!"

Ik wait t joen hazzens mot je broeken aans bist n daif van dien aigen geest, zo dat binnen nog es oetsproaken woar we mit oet de vouten kinnen.