Harry Hoeksema Dzn.

Verhoalen.

Pa, doe grode staarke kerel, doe wast inainen vot vatteg joar leden. Zomoar, inainen, vot.
Eerst was ik verboasd: "mien grode staarke pa, nog moar 48 joar, was dood?"
Dat kon nait wezen, dat haar ik verkeerd heurd. Moar nee, heur, t was wel wis en zeker.
Dou was ik kwoad: "verduld, ik kon hom nog nait mizzen, ik haar hom nog neudeg!"

En ik nait allain, mie moe ook, nog meer zulfs. Zai was minder-valide en veur t grootste dail op zien hulp aanwezen, zai kon zuk allaind nait redden, onmeugelk.

Dou was ik verdraiteg: "om mie, om mien moe, om mien opoe, om mien opa."
Mien opoe was heur jongste zeun kwiet, dink joe dat ains in, dat is toch wel t slimste wat n mensk overkomen ken, joen aigenste zeun begroaven mouten.

Mien opa, moe heur voar, was ook kwoad, moar den weer hail aans as ik: "Ik haar doar in dij kiste liggen mouten" zee hai, "ik ben sikkom 84 en hai is nog moar 48; doar klopt toch hailendoal niks van!".
Mien moe was verdoofd; zai kon t nait begriepen, dat heur aigenste man der nait meer was. "Hou mot dat nou wieder?" vruig ze mie, "Pa is der nait meer, ik ken nait veur miezulf zörgen en doe woonst in t boetenlaand en kenst mie ook nait biestoan".

En ik? Ik was vertwiefeld. Nog gain weke leden haar ik pa touzegd, dat ik moe nait in steek loaten zol as hom wat overkommen zol. En nou was t al zo wied. Onbegriepelk. Haar hai den toch veurzain wat der gebeuren zol? Hai haar altied leufd in veurloop en dat soort dingen.
En zulf haar ik, leuf mie of nait, juust de dag veur zien verschaiden ain nije lieste moakt met aale adressen van femielie en bekenden, "veur t geval dat ...".
Zo gaauw as t meugelk was ben ik weerom kommen noar Grunnen, ben weer bie moe kommen wonen (tot mien traauwen 5 joar loater) en heb heur biestoan zoveul moar kon.

Vatteg joar leden is dat nou. Opoe het nog roem vief joar langer leefd as heur zeun, dat zol dit joar dus ook al weer viefendatteg joar worren dat zai der nait meer is; opa het t noa pa zien dood zeuven joar langer volhollen en het roem de 90 hoalt. En moe het nog vieftien joar leefd en is nou dus ook al viefentwinneg joar vot dit joar!

Woar is de tied bleven? Ik ben al 15 joar oller den pa ooit worren is. Ik ben traauwd, heb drij dochters en ik bin al opa, dat het mien pa aalmoal nooit mitmoakt. Ik ben met pensioun, dat het pa zulf ook nait beleefd. Pa het dus veul mist, en ik...
Ik mis hom nog aaltied; ik heb zien road nog voak neudeg, moar ik mout t der zunder doun.

Tied hoalt schaarpe kantjes der wat of, moar t gemis blift, mien leven laank.