Wilt Pathoes.

Net toun k in de auto stappen wol, ruip mien vraauw:
"Nemst eem gruinten mit ast toch in Winschoten bist ?"
"Das goud wicht" ruip ik weerom "k zel der aan denken."

t Was n kolle meert-moand dag.
Van t veurjoar was nog niks te maarken en der ston n stieve, schroale oostenwind.
Toun ik in Winschoten oet de auto stapte, maarkte ik dat t nog kolder was as ik docht haar.
Mien overjaze lag op d achterbaanke, mor ik von t zunde van de tied om hom te pakken. k Hufde ja mor ain boodschop te doun en de gruinteboer woonde twij winkels wiederop.
Dus, docht ik bie miezulf, even deurstappen en binnen vief menuten zit ik weer achter t stuur en bie de kachel.

Ik stapte oet en luip, rommelnd in mien porremonnee op zuik noar n kwartje, noar de parkeer-automaat, toun k sikkom tegen aine aanluip.
Ik draaide mie haalf om, om mien excuus aan te baiden.
t Bleek n vraauw te wezen, mit fietse aan d haand.
Ik mainde voag wat bekends te zain.
Zai keek mie aan, keek nog ains en zee toun:
"Och man, bist doe t ?"
Tja en dat geft netuurlek n hail beulde meugelkheden.
Aan de aine kaante kon ik ja nait zeggen, dat ik t nait was en aan de aandere kaante haar ik d er gain benul van wel ze mit bist doe t mainde.
Om toch mor wat te zeggen, zee ik: "Joa, ik bin t ".
"Man och man" hoakte ze der vot op in "wie hebben mekoar ja in joaren nait zain. Hou ist mit die."
"Goud" zee ik, mie ondertussen ofvroagend, woar ik heur van kon.
"En mit de vraauw en d'jong ook alles goud ?"
Ik knikte.

Ze ging der es even goud veur stoan; ellebogen op t stuur, fietse tussen de bainen.
"k Heb mien man ook bie mie" zee ze "doar staait e."
De menaaier woarop ze zee: "k heb mien man ook bie" zee veul, zo nait alles over hou de rollen tussen heur baiden verdaild waren.
Ik keek de kaante op dij ze aanwees en zag n man stoan, dij mie nait bekend veur kwam.
Staarker nog, ik wos zeker da k hom nog nooit zain haar.
Ze ruip wat zien kaante op en even loater kwam e der aanlopen mit fietse aan de haand. Stoef veur mie bleef e stoan en keek mie nijsgiereg aan.

"Moi" zee e "kold he."
Hai haar n dikke winterjaze aan mit wollen handsen en n mutse stief over de oren trokken.
"Goidag" kleumde ik.
"Zugst nait wel t is" kraaide zai "kiek mor es goud."
Ik kon aan hom zain dat e nait wos wel ik was. Mor hai luit zok nait kennen deur dat tou te geven en keek mie mit haalf touknepen ogen van achter zien brillegloazen aan.
Ik ston mit de kop in de sniedende oostewind en haar al laank spiet dak mien overjaze nait pakt haar.
Hai ston mie nog aal aan te stoaren, toun zien vraauw zok noar hom tou boog en hom wat in t oortje flusterde.
Op slag veraanderde zien gezichte in n dikke grijns.
"Man, man" zee e "k haar die ja eerst nait herkend om eerlieks te wezen. Hest kop nogal wat dikker kregen. En t hoar wordt ook ja al gries."
Zunder onderbreken ging e deur:
"Gaaist nog aaltied noar t voetballen ?"
"Och" zee ik "aigenlieks nait zo veul meer."
"Ook ja gain wonder" snoof e "woonst ook ja nait meer in Pekel."

In gedachten luip ik mien vrougere voetbalcarrière nog ains deur, mor ik kon hom naargens ploatsen.
"Waarkst nog aaltied, of bist net as mien Haarm al in de VUT."
Haarm, docht ik, Haarm... mor hou ik ook mien best dee, t dubbeltje vuil nait.
"Nee" zee ik "ik waark nog en blief dat veurlopeg ook nog wel eem doun."
Tenminste docht ik der achteraan, as ik dizze kolle wind overleef.

Zunder aanlaiden zee ze inains.
"Ons Stientje is veureg joar traauwd."
Ze zee t op n menaier van: dat haarst doe nait docht, kammeroad.
Ook dij noam zee mie niks.
"Das ja mooi" knikte ik.
"Joa" zee ze "mit aine dij deurleerd het. Lopt de haile doagen mit n witte bore om en verdaint geld as wotter."
"Tou mor" zee ik.
Ze keek noar n veurbie riedende auto en zee zachies:
"Mor kinder willen ze nait."
Ik wos nait wat ik doarop zeggen mos.
Mor heur man nam t vot van heur over:
"Nee" zee e mit n grammietege stem "en das ook ja gain wonder. Dat jonge goud van tegenswoordeg."

Hai keek mie aan deur zien, deur de kolle haalf besloagen brillegloazen.
"Doun mor wat heur in de kop komt; hebben twij autos op dam stoan. Veur hom n nije en n gebroekte veur heur. Ze binnen ja stoapelgek; ze kinnen de weelde ja nait meer droagen. k Heb der zulf bie zeten, toun ze roezie muiken over de kleur van de vloerbedekken in de nije auto."
Hai vuil even stil om noa n poar sekonden fel deur te goan.
"t Is ook ja mor goud dat der gain kinder kommen, ze hebben der ja gainains tied veur. Ze waarken allebaaide. En ik, Haarm, ik zeg die, dat n moeke bie de kinder wezen mout en ze nait mout dumpen in ain of aander... hou hait zon ding" keek e zien vraauw aan.
"Crèche" zee ze.
"Juust" zee e "doar komt niks gain gouds van. n Kind het zien moeke neudeg en nait vandoage dizze moeke en mörn n aandere. Vrouger waren de zoaken dulek. Mien olheer ging aan t waark veur de senten en mien ol mens was der veur de kinder."
Hai luip waarm.
"Ik veurspel die, dat over n joar of vieftien aal dij kinder, dij nou opborgen worren in zon eh ...ding, rondlopen mit n... hou hait zon ding ook weer" keek e heur weer aan.
"Syndroom" zee ze.
Zai haar t verhoal bliekboar al voaker heurd.
"Juust" knikte hai "en ook al hebben ze griep, ik wait zeker dat de heren oogen en aaten der wel weer wat stoers van mokken. Is ja goud veur de porremonnee."
Nait begriepend vruig ik "oogen, aaten ?."
"Joa, wat dochst doe den. Ik bedoul doarmit de psichioaters, psichologen en dat soort jonges. Let mor es op Haarm zien woorden."

Zunder woord of wies veraanderde hai van onderwaarp.
"Waist wel dat ze zok veureg joar n hoes bouwen loaten hebben ? Mit n hyptaik van n poar tun ? De haile femilie wait houveul ze der op laind hebben. Over rente en dat soort dingen wordt ja gewoon op verjoardoagen proat as of t niks is. Ik heb es oetrekend wat ze in de moand ophousten mouten. Man och man, ik zol gain oge dichtkriegen mit zon schuld aan de kont. Stel die veur dat de rinte omhoog gaait."
Ik ging der mor nait op in.
Hai kwam nou echt lös.
"Ja, ja en nait te vergeten, twij keer per joar op vekansie, hè. Wedderbaargen ?? bist doe gek, Drentse haaide ?? Nee, mien jong, ze mouten noar Frankriek of Spanje of noar n laand dat nog wieder vot ligt, woar ze zulfs spoiten hebben mouten om gain zaiktes op te lopen."
Hai muik zok aal kwoader en keek mie mit n poar vergrelde ogen aan, as of ik t helpen kon.
"t Mooiste komt nog" ruip e.
"Mien schoonzeun is ja n beste vent, mor nait aine dij sportief is of zo.
Mit n potje kloaverjazzen of dammen holt t wel op. De ainegste bewegen dij e krigt, is s oavends mit de hond lopen. Mor zo gaauw ast kolder wordt, mout ons Stientje mit de hond der op oet, want hai kin nait tegen kolle. Vanof december krigst hom mit gain stok tot t hoes oet."

Hai keek mie inains triomfantelek aan.
"En nou most doe es roaden, kammeroad wat ze in jannewoari doun..." hai mos even op oadem kommen.
"Nou ?" ruip e mit oversloagende stem.
Ik wos t nait en trok mien scholders op.
Hai zette zien fietse op de stander en kwam veur mie stoan, huil daip oadem, stak de kop noar veuren en zee:
"In jannewoarie goan ze op wintersport noar Oostenriek of zo. As der mor veul snij ligt. En doe kinst mie vertellen wast doe wilst kammeroad, mor doe mokst mie nait wies, dat dij snij in Oostenriek nait net zo kold is as bie ons. Waist doe wel woarom ze zok verrekken loaten ?"
Ik wos t weer nait.
"Omdat aal zien kollegas, aal dij jonken mit n witte bore om, ook noar de wintersport goan en hai netuurlek mitproaten wil over aal dij hoge bulten snij. Aal dat nijmoodse gedou" sputterde hai.
"Loaten ze heur senten mor bruken om de hyptaik of te lössen."
Vergreld sluig e mit zien rechtervoeste op t zoadel van zien fietse.

Ik kreeg t aal kolder.
Nou ik de vraauw van dichtbie beter bekieken kon, kwam ze mie nait meer zo bekend veur.
Hai haar zien haarte bliekboar lucht, want hai huil zok stil.
Zai nam t vot over en begon te reveln:
"Ons Jaantje, dij kinst ook ja nog wel, zee veurege weke nog ..."
"Ik.. eh.. mout der weer es vandeur zee ik veurzichteg."
"Oh e, das goud mien jong, hur" reageerde ze vrundelk "en vergeet nait dien vraauw de groeten van ons te doun."
"Ik zel t nait vergeten" knikte ik.
"Je mouten es n moal bie ons langs kommen" nuigde ze "doe en dien vraauw. Ons adres staait wel in t telefoonbouk. Mor groag wel eem van teveuren bellen, want wie binnen voak n moal aan de gadder."

Toun ze mit heur man, dij de kroage van zien jaze der bie omhoog zet haar, aanstalten muik om op fietse te stappen, heurde ik hom zeggen:
"Waist wel zeker dat hom t is? Ik vin hom wat aan de klaine kaante."
"Netuurlek" zee ze "is hom t". Ik zag t vot aan zien oren. Dij binnen ja net zo groot as dij van zien olheer.

t Is nou n dag of aachte leden en ik mag van de dokter veur t eerst weer noar boeten noa mien griep. k Lig aal dij tied al te prakkezaaien wel t west binnen, mor ik kom der nait oet. Eerst docht ik dat mien olheer mie wel helpen kon, mor toun ik dij t verhoal van de grote oren dee, wui t aan de aandere kaante van telefoon stil. Net as of e zok beledegd vuilde.
Hai wos t ook nait, zee e.

Zit mor ain ding op.
Regelmoateg noar de gruinteboer in Winschoten en as ik ze den es n moal weer zai, mout ik toch mor es vroagen wel ik bin.