|
Noar Duutslaand.
Kloas en Sientje huifden vandoag nait noar schoul. Juvvraauw en meesters wazzen aan t vergoadern.
Kinder vonden dat vanzulf nait zo slim. Ze wazzen allaank bliede dat ze nait hín huifden.
Voader haar guster zegt:" Joe hebben ook altied mazzel. Ik wol dat peerden en koien ook ains bie mie kwammen om te zeggen: Neem morgen moar vrij, wie redden onszulf wel".
"Den haar ie moar n echt vak leren mouten", zee Kloas.
"Ho ho, mien jong, kalm aan, nait zo brutoal. Moar ik kloag nait, heur Ik main dat ja ook nait zo en dat wait ie ja wel".
"Moar", zee moe, "Ik wil oaf en tou ook wel ains n dag vrij hebben!".
"Dat komt mooi oet", zee pabbe. "Mörgen ken dat wel. Ik bin toch hier op stee en ik huif naargens hín. Ik paas wel op en joe goan der n dagje vantuzzen".
"En woar woar gaait de raaize den noartou?, vruigen kinder, "t Liekt mie wel goud om ais weer noar mien nich Koboa te goan dij in Jipsenhoezen woont", zee moe. "Doar bin ik ja al n zet nait meer west".
Moar kinder leek dat moar niks. "Doar is ja niks te doun, wie goan veul laiver noar zee of noar stad of noar een pretpaark of noar Azzen noar verkeerstoen".
"Ik zel der ais over prakkezaaiern en den zain wie mörgen wel weer", gaf moe as antwoord.
En nou was t zo wied. Kinder achterin auto, moe achter t stuur en doar ging haile ploug hín.
"Woar goan we noar tou?, vruigen kinder dou ze goud en wel onderwegens wazzen".
"Wir fahren nach Deutschland", sprak moe. "Und es wird euch ganz gut gefallen".
"Moe, dat is Duuts. Dat kinnen wie nait verstoan", ruipen kinder.
"Dat wait ik wel, moar joe binnen ook zo verhipte nijsgierig. Dou nou moar kaalm aan. Kiek moar noar boeten en zai moar of joe ook wat bekends zain.".
Kinder wozzen nait wat te zeggen en ze bleven moar stil en keken tot t roam oet.
n Dik haalf uurt loater zee Kloas: "Kiek moe, doar is Troapel. Staait op bred doar aan de weg".
"Dat komt goud", zee moe," en t duurt nait laank of wie binnen in t boetenlaand."
Eefkes loater ruip Sientje: "Kiek doar, doar staait: Bundesrepublik Deutschland en nou binnen wie nait meer in Grunnen".
"Dat is woar wicht. Moar nou mouten joe nog n stief ketaaiertje rustig wezen en den binnen wie op plek woar as raaize noar tou gaait," zee moe.
Kloas en Sientje hadden gain idee woar of ze noar tou gingen. Ze reden zo n kilometer of vieftien langs n knoal. Moar op n zeker mement sluig moe rechts oaf en reden ze op n bochteg klain weggetje. En noa ain poar menuten stopte moe op n parkeerploats.
t Was der al slim drok. "Oetstappen, wie binnen op stee", zee moe. "En votdoadelk wel bie mie blieven, ik wil joe nait kwiet roaken. Joe zain straks wel, wat of hier te doun is."
Moar eerst kwammen ze bie n kassa. Moe koch tougangskoartjes en ze luipen zo omenbie twijhonderd meter wieder.
Doar was n groot gebaauw, ze gingen deur de draaideur noar binnen. Doar binnen zagen kinder n speulploats.
Zo groot haren ze nog nooit n speulploats mitmoakt. Schommels, klimapperoaten, glieboanen en nog veul meer.
"Goa joe gang moar. Ik wil joe mit n haalf uur hier weer zain", zee moe.
Nou, dat was nog moar het begun van de pret. Boeten dat overdekte gebeuren was er nog veul meer. n Speultoen zo groot as wel tien voetbalvelden, n woaterglieboan, n zwembad, och, te veul om op te nuimen.
Moe muik foto's op heur digi, de ain nog mooier als de aander.
Sientje zette moe op foto, want dat kon ze ja nait zulf. En kinder hadden de dag van heur leven.
Aan t end van de middag zee moe dat t tied was om nar hoes te goan.
Moar kinder wollen nait. "t Mout toch wezen", zee moe, wie goan hier n aandermoal nog wel ains hín".
En zo kwammen Kloas en Sientje soavens bekof thoes. En moe was muide van het rieden.
Moar ze hadden n aibels mooie dag had.
|
