|
Snij.
Kloas en Sientje zaten in heur klas op schoul.
Het was aibels stil in klas. Kinder wazzen drok mit sommen moaken. t Wazzen van dij stoere dailsommen.
Sientje vloog der deurhín. Kloas ook wel, moar toch nait zo makkelk as Sientje.
Kloas was weer beter in oardriekskunde. En doar von Sientje hailendaal niks aan.
"Wat kin mie t nou schelen woar Nan-Jung of of Soa Clarencia of Braidbekkikkerlaand liggen", zee ze ains tegen juvvraauw.
Dij reageerde toun: "China wordt op n dag nog ais n slim belangriek laand, kovvie van dien pa en moe komt oet Brazilië en dat laand woar doe het over hest, doar schrift mien bruier n bouk over. Zo en nou doe weer".
Sientje keek juvvraauw ains aan en docht bie zukzulf: 'Zeg moar niks meer, zai wait t toch altied beter'. Dus zweeg Sientje.
"Eh juvvraauw", zee Kloas. "Is joen bruier den net zo gek als mien zussie?".
"Hou mainst doe dat, mienjong?" vruig juvvraauw.
"Nou, as joen bruier n bouk schrift over n laand dat nait bestaait, den mout hai of n haile beste bekende schriever wezen, of n volidioot".
"Dat hest doe goud bekeken, Kloas", zee juvvraauw. "Moar Sientje het zopas n nij laand fantaseerd en ik mien bruier. En wie hebben soamen wat dudelk moakt; noamlieks dat wie mit n beetje fantasie toch hail vervelende zoaken levendeg moaken kinnen."
En doar haar juvvraauw geliek in.
Inains ging er n gestommel deur de klas. Kinder keken aalmoal noar boeten. Doar vuil de eerste snij van t joar.
t Was wel nait veul, moar konst snijvlokken wel zain.
"Hallo, hallo, denk om joen sommen", zee juvvraauw. "Ik wait wel dat snij veur joe veul belangrieker is den dailsommen, moar dij snij is der noa schoultied ook nog".
Moar wat of juvvraauw ook dee of zee, kinder bleven ongedureg en keken al weer noar boeten.
t Begon aal harder te snijen. Wind stak der ook bie op.
t Duurde hail nait laank of ze konnen al bultjes snij onderschaaiden.
Gelukkig veur de kinder duurde de schoul nait laank meer. Dou de belle gong, roemden de kinder heur schoulraive op en stoven ze deur de gaang, grepen heur jas, deden hansen aan, das om en dou noar boeten.
Eerst even snijbalen gooien op t schoulplaain en dou noar hoes.
Ze mozzen tegen wind in fietsen. En t was veul kolder als vanmörgen.
Dou ze thoes wazzen, hadden ze rooie wangen en n kôlle neuze.
Moar bie moe in keuken was t lekker waarm. En der ston al n beker mit waarme sukkeloademelk op toavel kloar.
"Het snijt boeten", zee Sientje tegen moe. "Ach wicht, dat mainst toch nait. Ik docht dat ons Laiv Meneer riest omdele streude".
Ze keek Sientje ains aan. "Doe mainst toch nait dat t mie aan de ogen mankaaierd. Doarom heb ik ja veur joe sukkeloa moakt", zee ze.
"En ik heb doarstraks t weerbericht heurd. En as dat oetkomt, vaalt der vannacht nog veul meer snij".
"Mooi waark", zee Kloas, "Den baauwen wie n snijhut en den is t fietspad ook dicht en binnen wie lekker vrij van schoul".
"Nou nou, of t zo'n voart lopen zel, doar leuf ik nog nait zo in", zee moe. "Moar ja, waist t moar nooit mit t weer, alles is meugelk.
Het kin straks wel waarm wotter regen".
"Nee heur", zeden kinder, "dat is nog nooit gebeurd en dat gebeurd vandoag ook nait".
Moar of kinder snijvrij kregen heuren ie wel n aander moal.
|
