Hilda Schipper.

Verhoal.

Liek om liek.

Jong, wat ja geweldeg dast dat veur mie doan hest. Wat bin ik doar ja blied mit.
t Was wel n beste praan nait. Ik heurde het gusteroavend aal. Het hoelde om t hoes tou. Een echte noordooster. Zoveul snaai heb we ook in joaren nait had. En wat liekt het mooi nait.
En as zun dr straks wat op schient, dient is net het sprookje van de winterkeunegin. Kinst dat, dat sprookje, het was vrouger mien mooiste verhoal. Ik mos dr glad altied wat om reren. Mor dat mog ja gainain zain. Moeke zee altied, dat ik mien troanen beter opbargen kon, veur as ik ze echt neudeg was. Ach, zo ging dat dou.

Kom dr gaauw in, din krigst n kop kovvie van mie. Doar hest gewis wel zin in. Wat zol ik die moaken, n senseo, of hest laiver gewoon echte kovvie. Kinst ook wel n beker sukkeloa kriegen, paast wel wat beter bie dit weer, vinst ook nait. Sukkeloa mit slagroom, dat muik ik altied veur mien man as è mit dit weer dr nog oet west was. Hai kon din zo kolt weerom kommen van zien waark, dat het leek of hom hannen en vouten oafvroren.

Och kiek toch, hest mie boudel bie veurdeur ook aan kaant moakt en het stoepke ook. Wat ja geweldeg. Din kinnen ze van thoeszörg dr straks ook beter laangs. Dij bringen mie om t andere dag n moaltied, kin k zo opwaarmen.
Wat bin ik die doar wel nait veur schuldeg.
Wat zegst, vieftien euro! Oh, eh, ja, eh, dat eh, dat pak ik din zo veur die. Mor wolst nog wel kovvie, en appeltoart, lust ook wel appeltoart. Dat pak ik gaauw oet vraizer en din in magnetron. Wat n oetvienden nait, zo'n magnetron. Stopst wast hemmen wilst dr nog bevroren in en in n poar tellen ist kloar. Dat was vrouger echt wel aans.

Ik wait nog best, veur joaren dou wast ook zo'n haile dikke winter. Wie wazzen nog mor körts traauwd. t Was oonze eerste winter hier. Dou konst nog vèr over t veld oetkieken. Woar nou aal dij hoezen stoan. Wat kon het kolt wezen in dit soort van hoezen. Ain kachel in koamer, de rest van t hoes kolt, staarvenskolt. Soavends most wotter oafsloeten aans vroren die de laidens kapot. Ast din weer deu wèr, luip de haile boudel onner wotter en konst op zuik noar woar het stukkend vroren was.

Noast oons woonde dou n olle wedevraau. Ze was al dik in de zeuventeg dou.
Ach most mie heuren, Dat von ik dou n olle vraau, en nou, nou bin k zulf ja al dik in de zeuventeg. Aankomend joar wor ik achtenzeuventeg. Most toch noagoan, woar blift de tied. Mor goud, dij olle vraauw, dij hielp je dou, soavends mit wotter oafsloeten, laidens deurbloazen, even kieken of t aal goud mit heur was en of we aans nog wat veur heur doun konnen. Sannerdoags smörns sloot ik wotter weer bie heur aan. Mien man ging ja al veur haalf zeuven deur oet, en din sluip zai ja nog. As dr snaai bie vaalen was, schoof ik heur pad ook schoon.
Bosschoppen dee k. Dat heurde zo, ducht mie. Zo dee elk dat dou en zeker hier op zo'n streekje. As je n ander helpen konnen, dee je dat en porremennee bleef dr bie dicht. Ik was ook nait aans wènt, van hoes oet deden wie dat ook altied. Mìnsen hielpen n kander, zo was dat dou, zo heurde dat.

Wat zeest ook al weer dat ik die schuldeg was. Zeuvenenhaalf euro. Ja dat vin ik ook dat die dat tou komt. Hest dr stief waark aan had. Wat zegst mie nou, hest dr aan docht dat ik dr mit mien rollator laangs kin, dat vin ik ja mooi van die, din hest pad ook ja extroa braid veegt.

Dat is ook zukswat he, zo'n rollator. Ik kin mie nait begriepen hou dat vrouger ging. As je nait meer goud oet de vouten konnen, bleef je op stoul zitten. Ik zai het nog veur mie, dij olle vraauw dou. Het ging aalvot minder mit heur. Mit nkander oet de buurt pebaairde we heur te helpen zoveul as we mor konnen. Kinner had ze nait, nou din dee je as buren wat je mor konnen. Aansom, in heur jonge joaren had zai ook altied om anner zien kinner docht. Dien moeke dij het dr n bult in hoes west. Dien oma had t ja nait altied aan tied, mit heur nering. Waist dat nog dat dien oma n klain winkeltje had, of was zai aal oet tied doustoe op wereld kwamst. Dien oma was ook ja wedevraaw. Mit vaaier klaine kinner was dat gewis nait altied even goud te doun.
Oh, dat was dien oma nait, dien moe heur oma?

Och, heremientied, is dat al weer zo laank leden din. Doe bist ain van Rika heur klainkinner. Hèt dij al weer zukse grode klainkinder.
Bist nou n dag of wat bie oma, en wolst wat zaksìnten verdainen. Wat n mazzel dat dr snaai ligt.
Kiek, kovvie mit appeltoart. Lekker nait.

Bist nog op schoul? Studeerst, in Stad. Man, dat had ik ja nait achter die zöcht. Bist al student. Ja geliek hest. Nou kin dat ja, studiebeurs. Joa, dou oons kinner studeren wollen, ging ik dr bie aan t waark, aans was het nait op te bringen. Studiebeurs dat was dr dou nait. Mor dat geft niks, ze binnen goud terecht kommen. Waarkst dr ook bie? Achter de bar. Joa, dat heurt wel wat bie studenten vin ik.
Wacht, ik hol die t geld even op, vief euro was het toch?

Ais kieken woar mien knip ligt. Vanmiddag komt mien hulp nog, dij krigt ook nog geld van mie. Tegenswoordeg betoal we dat zulf, hulp van thoeszörg. Nou ja, dij wichter kinnen ook nait veur niks aan t waark wezen. Oh, ik zai t aal, din kin Evelien heur geld nait kriegen dizze week. Nou ja dat kin aankomend week ook nog wel. Mien zeun komt vrijdag en din nimt è ook geld veur mie mit. Geld oet muur hollen, dat vin ik echt niks. Stoit dr ain achter je en weg ist geld. Nee, dat dut mien zeun altied veur mie.
Hou was kovvie en appeltoart, wel goud ducht mie. Joa, dat bak ik nog altied zulf. Goldrennetboom achter thoes. Lekker nait.
Ja, ast aargens op n terras zitst krigst nait zukse appeltoart, gewis nait.

Wat zol dat op n terrasje wel nait kosten tegenswoordeg, kovvie mit appelgebak. Mie ducht bist al gaauw zo'n vief, zes euro lichter, ast nait meer is. En dit is echte appelgebak, mit slagroom.
Goast dr weer vandeur mien jong. Fijn dast mien pad aanveegt hest. Ast bie oma bist, komst mor weer aits aan.
Noh, nou let è t geld nog liggen ook. Dat baarg ik din toch mor op veur n ander moal.

Wintertied '09-'10