Gerhard Tuinema.

t Was drok op t kantoor van Oetgeverij Volkers in stad.
t Luip tegen Kerstdoagen en din kwam voak alles op n kloetje.
Dinie de Jong zat achter heur tekstverwaarker en heur vingers vlogen over t toetsenbred.
Ze schrok dou ze in ainmoal n haand op heur scholder vuilde en n stem heurde: "Zol t nog even kinnen?"
Zunder om te kieken wos z'aal dat t Jaap Scholten was, ain van tegenwoordegers en dij kwam vanzulf weer mit n braif dij beslist nog vot mos, omdat ter n grode order van òfhong. Jaap was even achter heur stoan bleven veur e heur aantoalde, want hai zag dat ze zo drok in de weer was.
Roar was dat. Der zaten meer wichter dij hom wel geern helpen wollen, mor hai kwam altied weer bie Dinie. Dij haar voak aan n poar woorden genog en wat oet heur handen kwam, doar haar e gain omkieken meer noar.

Mor dat was t nait allinneg. Van zokzulf wos e wel, dat e zok zain loaten kon, hai was vrijgezel, elk en ain mog hom geern en hai was goud in zien waark.
Hai flotterde mor n beetje deur t leven hin en wol zok nog nait binden. Hai ging van t standpunt oet: Woarom n kou kopen as je d'melk bie t kaan kriegen kinnen!
Of e der haildaal gelukkig mit was is vers twij, mor hai muik zok zulf wies dat e n best leven haar. Zien kostjuffraauw bemouderde hom n beetje en zörgde der veur dat e goud eten kreeg en dat e der schier bieluip. Wat wol e nog meer?

Mainste wichter op t kantoor vonden t wel mooi as e heur n beetje aanhuil en van ain wos e allerdeegs hou heur sloapkoamer der oetzag.
Mor mit Dinie was dat aans! Ze was altied vrundelk, laagde ook geern, mor ze bleef altied n beetje op òfstand. Hai snapte der niks van!
t Was n nuvere maaid, ze was ook nait òfkerig van jonges, dochde hai en toch bleef ze mor allinneg. Hou old zol ze wezen? n Joar of zesentwintig? Even jonger as hai, schatte hai. Ze haar wat over zok dat hom aantrok en doarom ging e ook altied noar heur tou as e wat gedoan hemmen mos.

Dinie draaide zok om. "Hangt t leven weer òf van dij aine braif?" vruig ze en ze kreeg n koeltje in ain waang, zag Jaap. "Zo slim is t nait", zee e, "mor k wil dizze braif nog geern even vothemmen. Zol dat kinnen?"
"Tou din mor," zee Dinie, "ain dij t drok het kin der altied nog wel wat biedoun." Zo mor, zunder opzet, keken ze n kander even aan en in ainmoal vruig Jaap: "Wat dust mit Kerstdoagen?" Dinie trok heur wenkbraauwen op. "Hou dat zo?" "Och, dat kwam zo mor bie mie op!" Jaap keek ter glad n beetje verlegen bie.

"Nou, ast t geern waiten wist: eerste dag blief k lekker thoes en twijde dag goa noar mien òllu. Niks gain biezunders dus, mor toch verheug k mie der op, veuraal om ais weer thoes te wezen." "Hest din zin om eerste dag mit mie oet eten te goan?" t Was der oet veur Jaap ter zulf goud aarg in haar en hai zag wel, dat Dinie t ook overdonderde. Even bleef t stil. Dou zee Dinie: "Doar mou'k even over denken.
k Mout nou eerst weer aan t waark. Heurst ter nog wel van. In elks geval bedankt! "Ze siddelde weer mit heur stoul om en ging wieder woar ze bleven was.

Even veur vief uur kreeg Jaap n telefoontje. "Dien braif is kloar. Komst hom even hoalen?" Braif zag der as altied perfect oet en Jaap muik heur n kompelment. Hai drutjede nog n beetje om en dou zee Dinie: "Wat dien vroag aangaait: k neem aan dat t nait om n oaventuurtje te doun is, mor gewoon om n gezellege Kerstdag." Jaap nikte even. "Nou, din nuig ik die oet om bie mie thoes kommen te eten. Reken nait op kalkoen of reerug. Ik kook wat wie thoes ook altied kregen op Eerste Kerstdag. Elk en ain von t gek, mor wie keken der altied noar oet, benoam ook, omdat mien moe der slag van haar t altied hail gezelleg te moaken. "Nou was Jaap riddersloagen, want doar haar e ja haildaal nait op rekend. "k Heb ter ale vertraauwen in en k verheug mie der op. Hou loat wor ik verwacht?" "Kom mor om drij uur, din heb ik ook nog wat tied!" "Bedankt," zee Jaap en bliede luip e weer noar zien buro.

Eerste Kerstdag begon mit regen, mor tegen tien uur weerde t op en wör lucht helder. Klokslag drij uur belde Jaap bie Dinie heur flatje aan. Hai haar zulf n mooi boeket bloumen oetzöcht en dou e heur dij gaf, zag e dat ze der echt bliede mit was. "Kom der in!" zee ze en luip veur hom aan." Zuik die mor n plekje op, din zet ik bloumen vot even in n voas."

Jaap luit zok deel in n aarmstoul en keek koamer ais rond. Der ston gain kerstboom, mor overaal stonden of hongen klaaine kerststukjes en der wazzen veul keerzen en bloumen. Je konden zain dat ter n vraauw regaaierde dij wies was mit wat ze haar en dij der waarmte aan gaf. Wát n verschil mit zien ongezellege koamer. Hai zag dat in n houk toavel al hail mooi dekt was en theepot ston op n lichtje. Dinie kwam der weer in en hai zag, dat ze zien bloumen in n mooie voas schikt haar.

Ze ging tegenover hom zitten en zee: "Even noar dien bloumen kieken, din zel k thee inschenken." Der kwam n ongewone rust over Jaap. t Was hail aans as mit zien oaventuurtje dij e geregeld haar; hai vuilde zok volkomen op zien gemak. Ze dronken thee en pruiten wat. Over doodgewone dingen, mor toch wel mit wat daipgang. Tegen zes uur ging Dinie even noar keuken en nait veul loater vruig z'hom aan toafel.
Ze luit hom n fleske wien opentrekken en dou kwam ze mit n dampende schoal binnen en nog wat bordjes en schuddeltjes mit van alles der op. "Wie eten dreuge bonen mit spek en worst," zee Dinie en t was net of ze steerntjes in ogen kreeg. Jaap keek heur aan of ze t over ain of ander Turks eten haar. Dreuge bonen? t Zee hom niks.

Dinie gaf hom n stukje deurwozzen spek mit n goud stuk worst en luit hom zulf opscheppen. Jaap pruifde even, pruifde nog ais weer en dou wos e, dat e achter n feestmoal zat doar gain kalkoen of reerug tegenaan kon.
Der wazzen siepeltjes, augurkjes en nog wat dingen meer, mor t veurnoamste was dat e mit ain aan toavel zat, dij t eten nog lekkerder smuiken luit. Ze deden t rustig aan, dronken aalgedureg even van de wien en haren gain muite aan proat te blieven. En de brandende keerzen gaven n dubbele waarmte. "En nou nog n beetje zoepenbrij," zee Dinie, dou t meulentje al mooi stomp wör. Jaap genoot. Zò kon t dus ook...

Dou ze echt nait meer konden, wol Jaap in de bainen goan, mor Dinie zee: "Blief nog even zitten, t is ja zo gezelleg bie toafel.
Krigst nog n kopke kovvie mit n konjakje, din neem ik n likeurtje."
En dou vertelde Dinie over heur olders en heur bruier en zuster. Heur pa was n leutje aannemer, dij al joarenlaank mit dezulfde knechten waarkte en leefde veur zien affeer. Heur moeke was n echte hoeshin, mor din in de goie zin van t woord. "Mien olders haren altied tied veur ons," zee Dinie. "Pa haar voak n bult kopschraberij, mor as t neudig was, din was e der en hai hulp ons ook altied mit t hoeswaark.
En bie moeke konden wie altied terecht mit alles wat ons dwaarszat. Ze kon zo goud luustern. Ze binnen nou weer mit heur baaident. Mien zuster en mien bruier- ze hebben baaide twij kinder- binnen traauwd en ik bin ook al n joar of wat tou t hoes oet. Mor mörn binnen wie almoal weer thoes en din is t weer olderwets gezelleg. Joa, Kerstdoagen wazzen bie ons altied fijne doagen. Ik zee al, op Eerste Kerstdag kregen wie dreuge bonen. Aandern haren de gugel der mit, mor wie vonden t fijn. Moeke stampte bonen nait, ze ruierde alles mit n holten slaif deurnkander en din was t lekker smui. Zo dou ik dat nou ook. En soavends ging mien pa achter pioano zitten en din speulde hai altied eerst 'Stille nacht'. Wie binnen nait kerks, mor dat dee ons toch wel wat. t Is nog altied mien mooiste Kerstlaid.

Dinie ging stoan, legde n ploat op ploatenspeuler en even loater zaten ze stil te lustern noar dij ainvoudege, mor prachtege melodie.
Jaap zee niks, mor hai wos wel zeker dat e nog nooit zo'n mooie Kerstdag had haar.
"Mag ik die wat vroagen?" zee e dou meziek ophuil. Dinie nikte. "Mag ik die mörn noar dien olders brengen? k Wil heur geern kennen leren."
Even keek Dinie hom strak aan en dou zee ze: "Doe bist welkom en kist miteten ook. n Eter meer of minder komt ter bie moeke nait op aan. k Verheug mie der op!" zee ze der zachtjes achteraan.

Om taalf uur ging Jaap stoan. Hai pakte heur baaide handen en zee : "Nou zok vroagen kinnen of k blieven mag vannacht, mor dat dou ik nait. t Is goud zo! k Heb n prachtege dag had en k wait nou wa'k altied mist heb. Dit heb ik nooit kind."
Bie deur nam e heur gezicht in zien baaide handen en gaf heur n dikke smok woar e álles mit zee. Zai aaide hom even over t hoar en zee: "t Was fijn, òòk veur mie!
Even loater ree Jaap vot. Radio bleef oet en t gaspedoal wör nait wied intrapt. De melodie van 'Stille nacht' speulde hom nog deur de kop en hai vuilde zok volmoakt gelukkeg. Dreuge bonen mit Kerst... Haar e dat ooit denken kind?
Boven hom was t helder van steerns en in ainmoal haar e de zekerhaid, dat dizze Kerstdag t begun was van n hail nij leven!