Gerhard Tuinema.

Joke Bakker luip wat onrusteg deur koamer. Ze haar aalvot t gevuil dat ze nog wat doun mos, mor t wol heur nait weer in t zin schaiten. Dou in ainmoal wos ze t weer: ze mos nog achter Kerstspullen aan, want mit vattien doagen was t al weer zo wied.

Och, wat heur aanging haar z'aal gain belang bie zo'n drokte en heur man Gerrit dochde der net zo over, mor Karin, heur dochtertje, wol ja zo geern n Kerstboom hebben. Och joa, as je dattien binnen liekt alles nog zo mooi en romantisch en doar heurt n Kerstboom bie. Ze haar nog wel wat Kerstspullen, mor in loop van joaren was der wel wat stukkend goan en verswonnen en nou mos der wel wat biekommen. Gelukkig haarn ze bie heur op t dörp nog n grode winkel woar z'ook veur Kerstspullen terecht kon en doarom besloot ze der vot mor waark van te moaken.

Ze nam fiets onder t gat en nog gain tien menuten loater was ze ook aal aan t oetzuiken. t Was nog vroug en in winkel was t nog nait drok. Allain Dine Mulder was der en dij huil n poar bosschoppen. Dine zol wel gain Kerstspullen neudeg hebben, onnaaierde Joke. Hou old zol ze wezen? In elks geval tussen de fattig en vieftig joar. Ze woonde in n klain hoeske aan t inde van t dörp en doar haar ze ook altied woond. Femilie haar ze nait en wieder ook nait veul kennizzen of zokswat, dochde Joke. Dine haar eerst heur moeke aan t inde brocht en nou hulp ze elk dij heur neudeg haar. Ze haar n stuk of wat waarkhoezen, ze haar heur hoeske vrij en zo redde ze zok. Mor rioal zol ze t wel nait hemmen en ainzoam was z óok, dochde Joke.

Ze wazzen zo'n beetje tougelieks kloar en omreden ze toch zulfde kaant opmozzen, fietsten ze geliek op.
"Wat Kerstspullen kocht?" vruig Dine. "Och joa, der mout wel ais wat biekommen, hè? En wat dustoe mit Kerstdoagen?" vruig Joke. t Bleef even stil en dou wol Joke zokzulf wel veur de kop sloagen. Hou kon ze t ook vroagen... "Eh... in elks geval n bult kraant lezen, want mit Kerstdoagen is der altied n haile dikke kraant. En wieder wat televisie kieken. Wat mòje ook aans hè?"

Joke was al wel weer n uur in hoes dou heur nog aalvot deur de kop ging: "Wat mòje ook aans hè?" en ze kon t nait weer kwiet worren. Wat sprak doar toch n ainzoamhaid oet. s Middoags onder t eten , zee Joke inains "Wie konnen Dine Mulder wel vroagen veur ain van Kerstdoagen!" "Hè, wat?" vruig Gerrit. A bah, zee Karin, da's ja zo ongezelleg.

Joke at nog even deur en dou vertelde ze hou en woar ze Dine trovven haar en ook wat héúr trovven haar, noamelk: "Wat mòje aans hè?" "En", zee ze, "Dine staait altied veur n aander kloar, is t nou zo slim dat wie ook ains wat veur heur doun? Din binnen wie twijde Kerstdag nóg onder nkander." t Ging nait van haarten, mor Gerrit en Karin gaven op n duur tou; t mos mor deurgoan en ze mos t mor regeln.

Joke besloot ter s middags vot op of te goan. Dine was boeten n beetje aan t haaistern dou ze haim opree en ze keek slim verwonderd dou ze Joke zag. "Wat nou... zwoaregheden?" "Nee, dat nait, mor ik wol die wat vroagen. Kin k ter even inkommen?" "Natuurlijk, as je mor nait noar rommel kieken! "Rommel, Joke mos inwendeg wel lagen. Alles lag der opgeroemd bie. Ainvoudeg, dat wel, mor der was zörg aan besteed.

Dine keek Joke nijsgierig aan , want ze kon in de verste verte nait bedenken wat ter kommen zol. "Dine", begon Joke, "doe hest mie verteld dastoe veur de Kerstdoagen gain plannen hest en doarom wol wie die veur eerste Kerstdag nuigen." Dine was haildaal riddersloagen. "Mie?" vruig ze verbiesterd. "Joa , die!" zee Joke. "Doe staaist altied veur n aander kloar en nou willen wie wat weerom doun." "Joa mor", zee Dine, "k heb aal gain schier klaid en wat veur kedootjes mot ik din mitnemen?!" "Dine, doe huifst nait in gala te verschienen en kedootjes mágst zelfs nait mitnemen. t Gaait ons nait om kedootjes mor om die. Wie proaten der nait langer over. Om drij uur komt Gerrit die mit auto hoalen en din goan wie der n fijne dag van moaken. En nou gain zwoaregheden meer, dij binnen d'r al genog in de wereld."

Dou Gerrit Eerste Kerstdag tegen drij uur bie Dine aan deur kwam haar e t gevuil dat ze al wel n uur kloarston. Ze haar glad bloskes op wangen, mor dat zol wel van zenen kommen. Joke en Karin stonnen heur bie deur op te wachten en dou Dine koamer inluip kwam waarmte heur in de muit. Ze trok jaas oet en dou zee Joke: "Wat hestoe doar ja n mooie jurk aan. En din ook nog zeggen dast gain schiere jurk haarst!" "Joa, mooi!" zee Karin. Dine grolde... Even loater haarn ze thee mit n gebakje veur zok stoan en Joke zag dat Dine gewoon zat te genieten.

Ze kwam ook n beetje lös, net of ze zok aal meer op heur gemak vuilde. "Zo", zee Gerrit tegen vief uur, "en nou mor wat staarkers. Wat ducht die van n glaske wien Dine?" "Zo k dat wel doun?" vruig Dien wat onzeker. "Tou mor gerust!" zee Joke, "ik dou ook mit!" Even loater haarn ze n glaske witte wien veur zok stoan en dou Dine veurzichtig n slokje nam zee ze:
"Hé, dat vaalt t'r in as Gods woord in een olderling!" Ze sluig zok verschrikt haand veur mond en stoamelde: " Hai, wat bin ik ja n flapoet, k mout mie ja schoamen!" "Niks e", zee Gerrit, "dou mor gewoon ofst thoes bist, dat hemmen wie t allerlaiste".

"Zo", zee Joke doarop, "ie nemen nog mor n glaske, din goa ik mit t eten aan de gang. k Heb alles kloar stoan, dus dat gaait gauw genog". Gerrit schonk nog n moal in en Dine vuilde zok aal meer op heur gemak. Ze begunde alledeegs te vertellen en wel zodoaneg, dat Karin gewoon zat te genieten, want dij von dat prachteg, aal dij verhoalen van vergangen tied.

En dou vruig Joke heur aan toavel, dij der prachteg oetzag. Dine sluig hannen in nkander en zee: "Hai, doar wor k ja stil van!" Ze begonnen mit n slaatje en Dine zat gewoon te smikkeln. En dou was kippensoep aan bod. Dine pruifde n moal of wat goud en zee: "Wát ja lekker, net as mien moeke dat ook muik". t Hoofdgerecht was ook mit zörg kloarmoakt en Joke genoot zulf nog meer van Dine as van t eten. En zai nait allain. Ook Gerrit en Karin haarn echt n Kerstgevuil over zok. Ook aan t noagerecht haar Joke n bult zörg besteed, t kon gewoon nait beter. Dou alles achter rug was gingen Gerrit en Dine ofwassen, Joke ging t spul opbaargen en dou was t ook zo gebeurd.

"En nou n kopke kovvie!" zee Gerrit. Dat ging ook deur en dou vruig Karin: "Mag ik keerskes nou even aansteken?" "Joa, dou dat mor, mor veurzichteg hè?" "Ha, échte keerskes!" zee Dine en ze kreeg zulf ook lichtjes in ogen. Ze haar aal n poar moal noar pioano keken dij in houk van koamer ston en in ainmoal verdriestte ze zok en vruig: "Kinnen ie Stille Nacht ook speulen?" "k Zel t pebaaiern", zee Gerrit en sluig pioanodeksel open.

Veurzichteg sluig e eerste akkoorden aan en dou dreef de olle en zo bekende melodie koamer in. En in ainmoal begunde Dine mit te zingen. Ze haar n prachtige, hoge stem en dou aandern mit heur instemden was der n Kerstsfeer dij nait onder woorden te brengen is. Dou leste klanken wegsturven wazzen zee Dine: "Zevve t nog ainmoal weer zingen? Mien moeke zong dat laid ook zo geern." Gerrit haar der gain muite mit en weer vulde koamer zok mit n waarmte dij nait allenneg van kaggel kwam. Tegen elf uur zee Dine: "En nou mou k mor op hoes of, ogen valen mie hoast dicht!"

"Da's goud", zee Gerrit, "din govve lopen, want ik wil ook wel even n frisse neus hoalen". Dine nam ofschaid van Karin en dou stapten ze mit heur drijen de vraisnacht in. Der wör nait veul zegd, mor elk haar zien aigen gedachten en dat wazzen góie gedachten. Dou ze bie t hoeske van Dine aankwammen zee Joke: "Wie wachten even dast deur open hest, din waiten wie dat alles goud is". Dine nam sleudel, dee t licht in gaang aan en dou stak ze Gerrit haand tou. "Hail slim bedankt veur dizze mooie dag en benoam dat ie Stille Nacht zo mooi speuld hemmen". En dou luip ze op Joke of. Ze wol wat zeggen, mor dou kon ze t nail langer kloar hollen. Ze vloog Joke om haals en begunde te snokken. Dou ze weer wat rusteger wör zee ze : "k Wait nait wa'k zeggen mout. k Heb in joaren nait zo'n mooie dag had en nou heb ik ook ais n moal echt Kerstfeest vierd. "t Was fijn!"

Even loater luipen Gerrit en Joke weerom. Boven heur was t helder van steerns en der was n sfeer van vrede. Ze zeden nait veul, mor elk woord zol ainlieks ook teveul west hemmen.

Dou ze thoes kwammen was Karin nog op. Ze wachtte tot ze mit heur drijen in koamer nog even noaproaten konnen en dou zee ze: "Wat kon Dine mooi zingen hè?"
"Joa, zee Joke, ze kon mooi zingen en ze haar nou ook n réden om te zingen!" "t Was n fijne Kerstdag!" zee Gerrit en hai bluis t leste keerske oet.