Gerhard Tuinema.

Honderd kwattjes haar ik bie n ander spoard en dat was in 1937 n bult geld, n hail bult geld.
k Zai t nog wel veur mie. Ik spoarde ze in n rond Sickesz sokkeloabuske en dij ston in n houkje van sloapkoamerkaast, vot achter deur.
Ik sluip boven en dij kaast ston vot rechts van t loek dij je deur mozzen om boven te kommen.
Op t dekseltje van sokkeloabuske zaten n poar roustvlekken, mor wieder was t n mooi deuske.
Kwattjes glommen der over, mor dat kwam misschien ook wel van t tellen. k Wos wel op sìnt of houveul geld dat ter inzat, mor toch ging ik voak even weer overtellen, want men kon ja nait waiten.

Thoes, in Sibboern, haren wie n slachterij en in de daarteger joaren was dat mor n minne boudel!
Der wazzen bie ons op t dörp vief slachters en op n duur alledeegs zes en din is t nait rioal.
Der wör nait veul verdaind deur de minsen in dij tied en woar nait veul verdaind wordt, wordt ook nait veul kocht.
Mit veul muite kon mien pa ain swien in de week kwiet, mor voaker lukte dat ook nait.
n Koelcel was der nait en benoam bie zummerdag, as t wat bruierg was, was dat n benaauwde boudel. En as der n droager rondvloog mozzen wie mit mekoar opjacht.

Ik was mit vattien joar van schoul ofkommen en ik hulp mit in de slachterij. Loon kreeg ik nait, soms n poar buuscenten, dus doar kon ik mien kwattjes nait van spoaren. Mor ik brochde t Nijsblad rond en ik leuf dat ik doar zeuven gulden in moand veur kreeg. Kranten kwammen destieds nog mit t Woldjer Spoor en din mos ik aan loop deur t Oostwold en deur Meulenhörn. Ik haar nogal wat kranten, want t Nijsblad wör dou ook al veul lezen. Benoam bie winterdag, as t glad was, haar ik ter wel ais stoer mit en ik ben hail wat keren onderoet goan en stokverkleumd thoeskommen. Dij zeuven gulden mog ik vanzulf nait allemoaL hollen, mor ik kreeg der wel n dail van en ik zörgde dat ik kwattjes kreeg en dij kwammen vot in t deuske.

En din was ik ook nog "correspondent" van t Weekblad "De Woldstreek", dij destieds oetgeven wör deur Harmannie in Delfziel. Ik brochde kraant rond - dat leverde ook weer wat op - mor ik stuurde ook berichten op en as der ain ploatst wör kreeg ik doar n kwattje veur. "Peerd op loop" was dou nog nijs en ze konnen mie nait te haard lopen. Soms was t ainlieks de muite nait weerd om der over te schrieven, mor mit n beetje aandikken lukte t voak wel en elk kwattje was der ain. Zo pòtjede t mooi aan en kreeg ik aal meer te tellen.

En dou kwammen de scheurklenders! t Nijsblad gaf doudestieds elk joar n klender oet en ik brochde mien dail persoonlek bie mien lezers rond en dat leverde hail wat op. Soms n dubbeltje mor toch ook hail wat kwattjes. Ik ging der zingend bie langs, mor bie ol Luxemoa huil t zingen op. Ik gaf n klender en dou zee e: "Doar most vast wat veur hemmen?". Beleefd as ik was zee ik "Och, dat huift nait". "O", zee e, en taargend langzoam dee e t knipke weer in buus. Nou, noa aal dij joaren, zai ik t nog veur mie. Wèg kwattje.

En dou kwam dé dag. Twijmoal haar k mien kwattjes teld en ik wos zeker: k haar honderd. Ik vloog mit mien buske bie trap deel en k ruip: "k Heb honderd kwattjes". Ik keerde t buske op swilk om en ik luit pa en moeke mien schat zain. Ze wozzen nait wat ze zaggen...
Viefntwinteg gulden, wát n geld.

Mien glorie duurde nait laank.
t Gebeurde n week of wat loater. Op n wonsdag en t was net of ik vuilde dat ter wat vrezelks gebeuren ging, want k was kwait n hou vroug wakker. En dou heurde ik mien pa bie trap opkommen, t loek ging open, dou kaastdeur en ik wos wat ter gebeurde... k Wol wat roupen,mor t was of keel mie dichttrok. t Duurde laank veur ik moud opbrengen kon om noar kaast te goan. t Buske was vot...

Dou k beneden kwam op n duur zat moeke bie toavel. k Wol haard tekeer goan, mor dou legde ze mie haand op kop en zee: "k Wait t wel mien jong, t is hail slim veur die, mor t kon nait aans. Pa mout t swien betoalen en hai haar gain geld genog. Ik vuilde dat t woar was, mor mien verdrait was groter en k was opstandeg.
Aanderdoags ston t buske der weer. Der zatten nog n stuk of wat kwattjes in, mor k heb ze nait teld. Kwammen loater nog wel weer gounent bie, mor oareghaid was der of. k Heb ook gain honderd weer bie n kander kregen.

En nou ik t van mie ofschreven heb, nou heb ik ter vrede mit, ik haar dou verdrait, mor k begriep nou wel dat mien pa zien verdrait nog veul groter was. Hai mos mie mien kwattjes ofhoalen en dou mos e dij noaderhand, as n kwoajong, op cafétoavel van Kool stuk veur stuk oettellen. Ik zai boer, dij t swien leverde, ongeleuveg toukieken...

Dat was mien verhoal van honderd kwattjes.

Ter gelegenhaid van t honderd-joareg bestoan van t "Nijsblad van t Noorden" wuir der n schriefwedstried organiseerd deur dij kraant.
Veurwoarde was dat t woord "honderd" n prominente ploats innemen mos in t verhoal. Gerhard Tuinema behoalde mit "Honderd kwattjes" de eerste pries in de categorie Proza.