Evert Diekhoes.

Verhoaltje (Plaazerij zegt Evert zulf).

Moezen.

"Evert", zee Gezinoa, "wie hebben last van moezen".
"Doe meschien, ik nait, ik heb naargens last van", zee ik.
"Ook goud, den heb ik last van moezen, zai vreten aan d tussendeure van t schuure", zee zai.
"Dat zel wel kommen omdat doar hond zien brokken stoan, zai hebben smacht", zee ik.
"Dat ken wel zo wezen, moar ik mag nait lieden dat zai t hoes vervreten, zet mor even n moezevaale, votdoadelk as t even ken, anders blift der bie", komdaaierde ze.
Dat zedde mie aan t denken, wat mos ik doun om dij lutje schietmoeskes n beetje fesounlijk om zaipe te helpen. Zet ik n schuddeltje mit moezegoud, en zai vreten t op, den dreugen zai oet. Gain mooie dood, wat ie. Mit n vaale kriegen zai n petetter achter d oren dij der nait om lugt, noar moeskes formoat gerekent vanzulf, ook nait wat om n leventig wezen aan te doun. Vangen, vermoanend touspreken en boetendeure zetten, dat zol nog t beste wezen, veur moes, en mien gemoudsrust. Mor doar huif ik bie Gezinoa nait mit aankommen, dij zegt den, ainegste goie moes is n dooie moes. Zai is doarin vlintehaard. Noa dat ik mie n tiedje bedocht heb, goa ik noar t schuurtje, en zuik wat materioal bie n kander.
As Gezinoa zok meld mit de boodschap dat koffie kloar is, heb ik mien moezevangtoustel al grotendails kloar. Gezinoa kikt ais noar t fertuut op waarkbaanke, en zegt, "wat mout dat worden".
"Dat is n moezevangtoustel", leg ik oet, "doar ken n moes wel in moar nait weer oet".
"O", zegt ze, "en as dij moes doar den in zit, den kenst hom doodmoaken".
"Joa, dat ken, mor kenst hom ook weer lopen loaten", zeg ik.
"Ainegste goie moes is n dooie moes", zegt zai. (Wat haar ik joe zegt...).
Soavends zet ik mien moezevangtoustel op n stee woar zai der makkelk in kommen kennen, mit stukje keeze d'r in.
Anderdoags zitten der allerdeegs twij moeskes in. Ik roup Gezinoa der bie, "most ains kieken, twije in ain moal". "Nou magst doe ze dood moaken", zeg ik.
Mor dat word heur te gek, "dij lutje moeskes kieken al zo benaauwd", zegt zai, "dij ken ik nait dood moaken".
Ik heb ze vermoanend tousproken, zegt dat zai zok n ander kosthoes opzuiken mossen, en dou weer lopen loaten, boetendeure vanzulf.