Evert Diekhoes.

Verhoaltje (Plaazerij zegt Evert zulf).

Toal.

"Evert", zee Gezinoa, "ik heb dien leerzen bie achterdeur hen zet".
"Wat mout ik doar den mit?", vruig ik.
"Aantrekken, anders krigst nadde vouten", zee zai.
"Ik dou mien stevels wel aan, as ik dammeet sloot der oet moak", zee ik.

Dat krom proaten komt der aal meer in, luu zeggen dingen in haalf of hail Hollands, in ploats dat ze heur aigen toal hoog hollen.
Veurbeelden binnen der genog, zai goan schoatsen in ploats van scheuveln. Zai goan broamen plukken in ploats van brummels. Tegen koare zeggen ze kruiwoagen.
Dou der mor ains dinken om, t wot aal slimmer, zol doar nou niks tegen te doun wezen.
Nog n poar, luu hebben gain rad in d fietse mor n wiel. Zai broeken gain faaile mor n dweil. Tegen n rekkertje zeggen ze elastiekje. Zai hebben ook gain last van snuk, nee den hebben zai de hik. Hail wat zeggen tegen mous al boerenkool. Bie de bakker hoalen ze vers brood, in ploats van vrizze stoede. En as ie gesticuleren zeggen in ploats van speren, den ist al hail slim mit joe.
Harregat man ik wor al flaauw as ik dit opschrief, lot stoan as ik t aanheuren mout.
Mor daipvrais veur diepvries heurd toch wel weer wat roar, al ist woarschienlijk wel n juuste vertoalen, luu zellen joe vrumd aankieken as ie dat zeggen, hol t den mor bie vraiskaaste.
Ik wait ook wel dat t Grunnegers n leventege toal is, en n leventege toal dij verandert. Mor t gait mie te haard.

Grunnegers o Grunnegers hol joen toal in eeren, joen aigen toal dij mag je nait verleeren.
Zo t stee is mie eerst weer zaachte.