Lou Meyer.

Verhoal.

Dubbelganger

t Was wat meerts weer. Wat graauw en gries. Mor Derk haar jeuk kregen en was in toene, achter de riegieswonen aan t waark. Hai wol t toenpadje verleggen en dus mos e de waslienepoalen verploatsen. Mit schobbe haar hai de ronde betonnen poten van d'iesdern lienepoalen der al uutgroaven. Nou ze nog even noar de nij-je koelen vertillen.

Hai heurde zien vraauw roupen dat d'kovvie kloar was en hai luip noar binnen, t waarme huus in. Zien handen wasde hai onder kroane in keuken. Geessie, zien vraauw, haar kovvie al inschonken en n dikke plakke olwieven mit n dun loagie botter op n schuddeltje legd.
Stilswiegend zatten ze baaident tevreden kouk te eten en te kovvie drinken.

"Buurvraauw kwam net ook nog langs," deurbrak Geessie t swiegen.
t Zol hom worst wezen mor uut fersoun vruig e "o joa, wat haar ze nou weer?"
Hai mog buurvraauw nait zo, von heur mor n kwedeltaande en n filaain kreng. t Kwam meschain wel omdat zai al joaren wedevraauw was.

Geessie vertelde dat zai heur beklag weer doan haar over t vrouge kraaien van zien krielhoane. "Ach, dat mìns is ainzoam en doarom lopt ze zo te kloagen," zee Geessie noa n blik op zien toestere kop.
"Kin wel zo wezen, mor zai mot n aander zien plezaar nait zo bedaarven," zee Derk gramnieteg, "k jeuzel toch ook nait aalmor over heur kefhondje?"
Hai slook zien kovvie deur en luip nareg weer noar boeten d'toene in.

Hai tol de lienepoalen uut de goaten in toene en luit ze bie d'hege langs languut valen. d'Loatste poale luit e mit n plof valen, net op t mement dat der wat wits onder d'hege deurschoot. Hai schrok zuk sikkom dood. Onder t betonnen voutstuk van d'lienepoele stak n wit hondepokkeltje uut. t Keeshondje van buurvraauw. Gaauw tol e de lienepoale omhoog en legde de hom opzied. t Hondje zien koppie was plat as dubbeltje. Verbaldereerd ston e noar t dooie hondje te kieken.

Noa n zetje gloop e es vanonder de pedde noar d'wonen van buurvraauw. Zai was naargens te zain. Zunder omdenken pakde hai t hondje op en luip mit hom in t schuurtje, woar hai hom op waarkbaanke zachies deellegde. Hai veegde zuk mit pedde t swait van t veurheufd. Wat mos e nou?

Hai luit t hondje liggen en gung verder met de liene-poalen. Toun t begon te duustern pakde hai t hondeliekie en omwikkelde hom mit n donkere labbe. Hai stopde t hondje in d'daipste koele woar e n lienepoale uuthold haar en schepde mit schobbe dij koele en ook d'aandern dichte. Terwiel e aan t groaven was kwam buurvraauw tot heur wonen uut en ruip mit n schèlle stemme: "Flippie, Flippie, kom den bie mie."

Zo trankiel meugelk luip e gaauw d'aigen wonen binnen, woar hai heur stemme nait meer heuren kon. Noa t waarm eten zat e in zien leunstoule kraande te lezen. Hai heurde buurvraauw weer noar Flippie roupen. Even loater wuir der aanbeld. Geessie dee deure open en luit buurvraauw der in. Uut stuur kwam t ol wievie d'koamer in. Derk kroop weg achter t Nijsblad. t Huilp hom niks, want Geessie trok hom de kraande weg.

"Heurst nait wat buurvraauw overkommen is? Zai is op van de zenen want heur keeshondje Flippie is poter".
"Ach, dat vólt wel mit," wos e uut te bringen, "Flippie zit vast achter wat loopse teven aan, doar is e gewoon jaks van worden. Das gewoon de netuur." Hai duufde buurvraauw en zien Geessie sikkom nait aan te kieken.
"As Flippie mörnvroug nog nait trugge is, goa k hom wel mit d'auto zuiken."

t Schraiven van buurvraauw wuir wat minder en Geessie brocht heur weer noar heur aigen kwinne. Toun zai trugge was streek ze hom deur t hoar "Wat bistoe sums toch n laiverd." Derk zee niks en dook weer achter t Nijsblad, mor aan lezen kwam e nait tou.

Buurvraauw belde smörns al vroug heur tot bèrre uut. Flippie was snachts nait thuus kommen, zee ze. Derk muik zuk kloar en gung mit d'auto op zuik noar Flippie. Gusteroavend haar d'edressen van ale hondeasiels in d'omgeven opzöcht en opschreven. Hai ree nou bie ale asiels langs op zuik noar net zo'n hondje as Flippie. Bie de daarde asiel was t roak. In n ren mit troalies zat n wit keeshondje, sprekend Flippie.

Toun Derk zuk op boekies luit zakken, sprong t hondje kwispelnd tegen d'troalies op. Man van t asiel dee d'deure open en t hondje luit zuk deur Derk aaien. t Hondje slikde Derk zien handen, net of e wos dat dit de kans van zien hondeleven was.
"Dit mot hom mor wezen", zee Derk. Noadat e n formelier invuld haar en fiefteg euro uutteld, kon hai t keeshondje mitnemen in d'auto. Konst dudelk zain dat t hondje bliede was, hai sprong net as n widde kniene hinneweer op d'achterbaanke.

Haalfweegs stopde Derk bie n paark d'auto en bon t hondje vaste mit taauw aan zien broene nekraimpie. Hai wandelde n nuver zetje mit t hondje deur t paark.
t Hondje mog van hom deur modderplazzen runnen, zodat t wit hondje der nait meer zo wit uutzag. Hai haar best wel oardeghaid aan t hondje, dij ook dudelk wies mit hom was. Mit t voelwit hondje ree Derk noar huus tou.

Haalf uut d'auto heurde hai d'veurdeure van t huus al opengoan. Geessie kwam mit buurvraauw runnend op hom òf. Hai stapde gauw mit t hondje tot d'auto uut.
"Flippie, mien laiverd," gierde t ol wievie. t Hondje zag d'baaide vraauwlu op zuk ofkommen en trok grommend zien tanden bloot.
"Even kaalm aan," zee Derk, "t hondje is d'haile nacht aan de repel west. Doarom is ook zo voel. Hai het nou rust neudeg." t Hondje ston kwispelnd noast hom.

"Dat is mien Flippie nait," zee buurvraauw. "Flippie haar n rood haalsbaandje om en gain broene. En woarom wil e niks van mie waiten? Hai gromt ja aaldeur tegen mie".
"Kwats", zee Derk," mìnsen haren hom vonden zunder haalsbaand en hebben hom dou dij broene omdoan. En hai is vannacht n echte mannechie deur zien gefieter worden, doarom gromt e tegen joe. Zien hormonen binnen nou in toeze net as bie vraauwlu in d'overgang".

Uutendelk het Derk t hondje onder does wossen en mit n haanddouk ofdreugd. Hiernoa het e Flippie noar buurvraauw brogt, woar e in zien aigen körvie sloapen kon.
d'Haile nacht haar t hondje zitten te janken en te blavven. Dizze nacht was t nait d'hoane dij buurvraauw wakker huil.

Smörns haar buurvraauw Flippie, net as aans, gewoon de toene inloaten om zien gerak te doun. Zai vertelde loater dat Flippie votdoadelk onder d'hege deurschoot en veur deure van Geessie en Derk gung zitten te piepen. Noa veul proaterij over en weer haren Geesie, Derk en buurvraauw besloten dat Flippie den mor bie Derk en Geessie blieven mos.

Zai kregen dus t hondje mit zien körvie en vretensbakkie van buurvraauw. Geessie haar Derk veursteld om buurvraauw den ain vogelkaauwgie, mit twij knarries der in, te kopen. Geessie ston der versteld van dat Derk dat votdoadelk goud von. Zai kon netuurlek nait waiten dat Derk over t haile gebeuren ain kwoad gewaiten haar.

t Was aalmoal nuver regeld zo. Mor t was wel singelier dat Flippie altied as e in toene kwam, begon te groaven op d'plekke woar eerder n waslienepoale stoan haar. Derk goeide votdoadelk de koele weer dichte en was mor bliede dat e veur d'eerste Flip mor n daipe koele kozen haar.

Pries

Bovenstoand verhoal haar k inzonden noar de Grunneger Schriefwedstried 2009, www.mijneigenbibliotheek.nl. Op 8 april kreeg k bericht van d'Openboare Bibeltaik in Grunnen da'k de twijde pries wonnen haar, enwel boukenbonnen mit n weerde van vatteg euro.
Op 14 april kreeg k n nuigen van bibeltaik uut Stadsknoal veur n ofsloetende feestoavend van de Knoalster Schriefwedstried 2009.
Veur t verhoal 'Dubbelganger' is mie dus op 21 april '09 deur de jury van de Knoalster Schriefwedstried de twijde pries uutlangt. Men sprak in t juryverslag van "n prachtig en kolderiek verhoal ("n hoog 'boertighaidsgehalte'... "zee aine van de jury). Ook dailde de jury aan mie n dikke plume uut 'veur mien monsterachteg goie Grunnegs'! Bin k bliede mit.
Dus in stad Grunnen en op t Knoal heb k dus mit dit verhoal de twijde pries kregen. En lu, de twijde pries van t Knoal is mie meer weerd as dijje van Stad.