Ons Noordbrouk
Noordbrouk dat is het ploatske
Doar woonden wie as kind,
Noordbrouk wordt deur ons allen
Mit hart en ziel bemind.
Al vlogen wie noar t westen,
Noar oost of zuud of noord,
De plek woar wie ains woonden,
Vergeten wie toch nooit!! (bis)
In t midden van dat dörpke
Doar was ein beukeboom.
Hai ston doar lange joaren
Dij haile dikke boom.
O, ôle, broene beukeboom
Ik minde die zo zeer.
Woarom toch most doe staarven goan,
As offer van t verkeer?? (bis)
Wanneer wie noa lang schaiden
Ons dörpke binnen goan,
din zain wie al van verre
Zien trotse meulen stoan.
O, grode slanke meulen,
Ik goa al noar die tou.
Het is alsof hai wenkte
O. kom toch, kom toch gauw!! (bis)
Ons mooie grode kerke
Het aiwen hier al stoan.
En mainige Noordbroukster
Zel hier noar t kerkhof goan.
De grieze ôle Dodde
Zingt altied nog zien laid.
Hai let zien tonen heuren
Bie vreugde en verdrait!! (bis)
Noordbrouk, doe bist het plekje
Dat ik boven alles min.
Die zel ik alweg eren
Zolaang ik hier nog bin.
Ik wil die nooit vergeten
Woar of ik ook mag goan.
Noordbrouk blift toch nog altied
In mien gedachten stoan!! (bis)
Tekst: mw. B.Æ. Hofmann-Sijpkens, Wieze: De Lindeboom.
Instuurd deur: G. de Wit
Aale laidjes;
