t Slochterbos
Doar midden in de Grunger laanden,
Doar ligt n wonderbos;
Dat is bekend bie jong en òld,
Bie ale mènsen oet het Wold;
Dat bos, dat bos, hait Slochterbos,
Dat bos hait Slochterbos.
n Paradies is t veur de vogels,
En ook veur de Slochter jeugd;
En as in maai de koekoek ropt,
En òld en jong noar t bos tou lopt,
Din is het haile dörp vol vreugd,
Din is het dörp verheugd.
Strikt veujoarswind deur aik en buiken,
Is ales in de grui,
Bin kaarzebomen wit en rood,
Weer roegte en kreuze in de sloot,
Din staait het haile bos in blui,
Het haile bos in blui.
En doezend kraaien is moar aine,
Dij doar zien nustje baauwt;
En dij din op n bankje zit,
Krigt wis n souveniertje mit;
Doar roak ie vaast wel mit vertraauwd,
Doar roak ie mit vertraauwd.
Moar van dat bos het riekste en t mooiste
Is börg oet d'olle tied;
De börg van Oesbrand Fraylemoa,
In t Ommelaand zunder wedergoa,
Mit braide grachten aan de zied,
Mit grachten aan de zied.
En zo op Slochter veen en zanden
Ligt d'òlle börg in t bos.
Doar is d'historie mit vereerd,
En om heur glorie bin ze weerd,
Dat r ainmoal n "Grunger Laanddag" kwam,
Een "Grunger Laanddag" kwam.
Tekst: P. Groen
Aale laidjes;
