Gerhard Tuinema.

Verhoal.

De Gebroeders van Dam (dail 15)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

Nou naargens om, zegt Elzo en lopt koamer in, mor eh... zevve ook n moal eten. Moag rammelt mie as ter tou. Ie hemmen misschien genog aan dij flaauwe kul, mor geef mie mor broene bonen mit spekvet!
Broene bonen... mit spekvet. Och toe laive tied, doar het Jurrie nou haildaal nait over prakkezaaierd. Wel denkt ook aan eten in zòn toustand. Din het men ja n kloed veur keel zitten, zo is t ja! Mor Elzo, dij gain haartzeer het over n wief, denkt ter vanzulf n beetje aans over.
Mor Hennie de Boer komt t ook goud oet, nou kin ze teminzen nog even deeg over prakkezaaiern. Wait je wat, zegt ze as ze overind gaait, loat ik nou ais veur joe zörgen. Ik nuig miezulf der din mor bie.
Jô mor... begunt Jurrie. Niks te morren, eerst ais eten, din kivve wel verder kieken.
Mor k wil ja zo geern waiten...
Wat wie eten vanmiddag? Dat kin k die wel vertellen: broene bonen mit spekvet! Hennie de Boer vuilt best woar Jurrie hin wil, mor ze let t nait zover kommen. Astoe nog even spek hoalst Jurrie, din zet ik bonen over. Dij stoan al in t woater, heb k z evens zain.

Elzo nemt n kolle en Jurrie hoalt n stukje spek.
Hennie de Boer is achter aan t haaistern en zo dut elk wat.
Elzo vrift zok ais in handen. Het liekt hom meroakel tou, want dat wicht kin gaauw zo goud koken as Jurrie. En Elzo het mor niks laiver as n beetje goud en lekker eten.
Jurrie lopt mit n stukje spek noar achtern en hai floit alledeegs. t Is wel n beetje vaals, mor hai flòìt en dat zegt wat.
Hennie de Boer staait n beetje gebogen over geutstain en din kin Jurrie t nait loaten: hai mout heur even n tik veur t gat geven. Jô, de kuren binnen der nog lang nait oet bie Jurrie.
Hennie komt mit n ruk overind, mor ze kin nait kwoad worden. As ze noar Jurrie zien glundere kop kikt, mout ze wel mitlagen.
Het gaait ter wat heer, veuraal as Elzo even loater ook hail bedoard achter komt en zegt: Kiek wicht, hier binnen lucifers veur petreuliestel. Mit dat e t zegt stekt e heur haand tou en as Hennie, zunder der bie te denken, haand oetstekt, is t ook al gebeurd.
Harregat! Doe zwien, ropt ze, want Elzo het heur n ofgesabbeld sloatje in handen drukt. Din heb k bepoald in verkeerde buus vuild, zegt Elzo kaalm en zunder ain spier van zien gezicht te vertrekken, moakt e dat e votkomt.
Jurrie holt t lief vast van t lagen en hai dut de koaken goud wied van mekoar. Tè wied bepoald, want nou het Hennie mooi gelegenhaid om hom t lagen of te leren. In n vlucht bukt ze zok, gript t sloatje weer van grond of en din wil Jurrie mond wel dichtdoun. In ainmoal zit t sloatje zo n beetje veur in t keelgat. Hai spijt en sputtert en trekt zo n maal gezicht, dat Hennie zok aan geutstain vasthollen mout.

En nou moak mor dast votkomst, zegt ze even loater, ik kin hier gain potkiekers bruken. Jô mor, zèg mie din... stint Jurrie.
Wanneer davve eten?
Nee waist wel, ik main, ik bedoul...
O... mainstoe dat? Nou ik zol zeggen: moak mor eerst das ter oetkomst, want ik wil mit t eten aan gaang. En nou gaauw, aans krigst wat mit slaif.
Jurrie zicht wel dat ze der gain spier van maint, mor hai gaait toch mor noar boeten.

Elzo sabbelt hail kaalm op n nij sloatje en schoelt achter "Duurswold" dij e al wel drijmoal oet het. k Wait t nait bruier, k wait t nait... zegt Jurrie en gaait tegenover hom zitten.
Wat waistoe nait, Jurrie.
Of zai wel wil!
Nou, ik wait t wel, zegt Elzo.
Hèt ze t zegd? Tou Elzo, zeg toch ais wat.
Nee, zegd het ze t nait, mor n kind kin t zain. Man, ze is ja stoapelgek op die!
Och loop hin vent, scheldt Jurrie, want hai vernemt dat Elzo hom stroal veur de gek het.

Mit komt Hennie de Boer der weer in. Zo, din hest doe zin aan broene bonen, Elzo.
Jô, dat heb k! Nou, dij krigst, mor op ain veurwoarde. Doe gaaist eerst ais hin om die te wassen en din trekst schoon goud aan, want zo wil ik nait bie die zitten te eten!
Schoon goud aan, vragt Elzo verwonderd?
Jô, schoon goud aan! Man, doe zichs ter ja oet as n törk. Hest t eten van drij weken op bezoen liggen en scheer die ook mor ais. Kiek ais noar Jurrie, hou schier dat dij der opstaait.
Dat dankt die de koekoek, zegt Elzo, dij het ook traauwplannen, mor dij heb ik nait.
Dou t din om mie, zegt Hennie weer en kikt hom aan.
En doar kin Elzo ja nait tegen. Dij het ook al n lik oet de "de laifdespaan" had. Zunder ain woord komt e in t in en hemmelt zok.

En nòg is Jurrie niks verder kommen. Hai vertraauwt zok zulf nait meer, loat stoan n aander. Mor as zai nait wol, din bleef ze toch zeker nait te eten? En as z hom nait mog din begon ze toch nait mit hom te juchtern? Of juchtern, dat was t ainlieks nait. Mor mit dat sloatje din? Dat was nou nait bepoald n laifkozen, mor toch: der zat ducht hom meer achter. As vraauwluu n beetje aanhold hemmen wollen, begonnen ze te ploagen, haar hai wel ais heurd. Zo mos t al wezen. Jôzeker man, hai mos heur aanhoald hemmen, zò was t. En hai haar zok tou keuken oetsturen loaten, net as n kwoajong... Hai haar heur om haals vlaigen mouten, dèr! In ainmoal. Doar haar ze t vast op aanstuurd en dat haar ze. Zo miemert Jurrie mor deur en hai miemert nog as t eten op toavel staait.

Der ligt n schoon toavelklaid over toavel, de lepels blinken en t eten zicht ter nòg beter oet. Elzo het n nije oetkiek kregen en zo is t mit mekoar n schiere boudel.
Elzo het gain tied veur proaten, zó lekker smoakt hom t.
Jurrie duurt niks zeggen en Hennie wil niks zeggen. Dus, din blift t vanzulf stil. Toch het elk zien aigen gedachten. De bruiers denken aan Hennie de Boer en Hennie denkt aan de bruiers, benoam aan Jurrie. Ze kikt hom ais aan. Rusteg zit e te eten, n gelukkege glans op zien gezicht. Zien ogen zeggen meer as e zulf wait. Dij stroalen zò helder as van n kind dij n nij stuk speulgoud kregen het. En in ainmoal wait ze: ze kin dit alles nait weer missen. Ze kin zoveul gouds geven en weerom kriegen. En zunder dat ze der zulf aarg in het flustert zai: Jò, Jurrie...
Mor Jurrie het t heurd en as e heur aankikt, wait e dat e t goud verstoan het. t Is teveul in ainmoal, t is tè machteg. Hai wil zok nog goud hollen, mor kin t nait. Hai begunt te snokken...
Mien zegen hij je, zegt Elzo kaalm as altied, mor ik stel ain veurwoarde. Nou zel t dörp t ook waiten. Doe brengst heur straks noar bus Jurrie en zest heur in aarm pakken ook, zo woar as ik Elzo hait. En aans gaait t nait deur!
Jurrie verstaait t mor haalf...

Wordt vervolgd!