Gerhard Tuinema.

Verhoal.

De Gebroeders van Dam (dail 41)

Vervolgverhoal, schreven deur Gerhard Tuinema.

t Benaauwd zwait brekt Jurrie van Dam oet as e mit zien Hennie aan aarm deur t Gemaintehoes lopt.
Konsjerje gaait veur heur aan trappen op.
Jurrie kin aal nait meer denken en toch gaait ter n bult in hom om.
Achter heur kommen n riege dörpsgenoten, allemoal even nijsgiereg.

Sambo het taande n aarm geven en t ol mins het t verdold toustoan. Is gain ain dij meer lol het as dij vorrejeude. Wat het e t toch mor even mooi veur mekoar moakt. Dat haar e zulf nait dreumen kend dat zo n mooi spultje worden zol. Mor hai mout tougeven: Jurrie het t nog nait zo gek bekeken.

Bie deur wacht ambtenoar van de Börgelieke Stand heur al op en brengt heur noar stoulen.
En doar zitten ze achter de gruine toavel. Jurrie duurt aal nait om zok toukieken, want hai heurt dulek hou der flusterd en knivveld wordt.
Din zel t begunnen. Ambtenoar schrapt zien keel ais, kikt even noar zien "slachtoffers" en begunt din oet t bouk te lezen.

Heden, den 22e December 19.. zijn voor mij, Ambtenaar van de Burgelijke Stand der Gemeente Slochteren verschenen: van Dam Jurrie, oud 53 jaren, van beroep Landbouwer, wonende...
Jurrie lustert mor mit n haalf oor want t gaait aal op ain dreuntoon deur. t Is net of e der mit zien kop aal nait bie is.
Zo gaait t n zetje deur en din inains vernemt e dat Hennie stoan gaait.
Jurrie vertraauwt mor op heur en dus gaait e ook mor stoan. Klain liekt e zo noast Hennie.
Din mouten ze n kanner n haand geven. As Hennie heur smale haand in zien grode knoest legt, vuilt e hou ze trilt.
Ze is zo wit as kriet en t is krekt of ze n vlij veur ogen het.

Wèèr komt ter n prevelement en din inains heurt Jurrie: Wat is hierop uw antwoord? Jurrie wait wat hom te doun staait, mor t komt zo onverwachts dat e stuttert: Eh... jô meneer!
Achter hom begunnen minsen te knivveln, mor ambtenoar gaait rusteg zien gang. As e Hennie de gebrukeleke vroagen stelt zegt ze hail zaacht: Ja!

Mor in dat aine woordje ligt ook alles opsloten. Men vuilt dat ze t maint en nou is t rondom net zo stil as wat.
As ze taikend hemmen dut ambtenoar zien bouken dicht, schrapt zien keel nog ais en din begunt e te proaten.
Wel wait hou voak e zo stoan het te proaten, mor t is toch altied weer nij. Nou is e gain ambtenoar meer, nou is e mins net as zai ook.

Smui kin dij man t zeggen. Kerel, kerel, wat kin dij man toch goud Ollands proaten. Hai stoekt nooit, t gaait aal van de rol of. Hai vertelt dat t veur hom nait allain n gewoontezoak is dat e minsen traauwt. Elk poar dat e veur zok krigt is weer aans. Soms jonge minsen, kinder nog hoast, dij nog aal nait begriepen wat t in het. Din is t veur hom gain mooi waark. Wat mout e tegen zok minsen zeggen? Mainstied kommen ze doalek in de ielinne, veuraal nou wonens nog zo betuun binnen. t Is altied n plechteg moment, da s nait aans, mor t kin nog zo ongeliek wezen. Zo proat man eerst meer in t algemain, mor din richt e zok in ainmoal rechtstreeks tot Jurrie en Hennie. Nou mout Jurrie weer sloeken, want dij man begunt hom op t gemoud te waarken.

Wanneer ik de gebruikelijke woorden stel dan weet ik bij voorbaat het antwoord, omdat dit nu eenmaal wettelijk voorgeschreven is. Maar toch maakt het enorm veel verschil hòe het woordje ja wordt uitgesproken. Ik heb ze hier gehad die met een onverschillig gezicht dit woord als het ware uitblaften, ik heb ze gehad die slechts met een snik het woord over hun lippen konden krijgen. Wanneer ik u als pasgetrouwd paar voor me zie staan, dan voel ik dat dit woord voor u ook meer betekend. U bent de jeugdige leeftijd reeds enige tijd gepasseerd, maar toch ligt er op uw beider gezichten een glans die de ernst van deze dag zo duidelijk doet uitkomen. U hebt waarschijnlijk niet meer die idealen die u tien jaar geleden had, maar toch ligt het leven nog voor u. Het huwelijk kan pas dàn goed zijn wanneer man en vrouw onder alle omstandigheden nààst elkaar staan en bereid zijn wederzijdse offers te brengen. In elk huwelijk komen wel eens mindere prettige dingen voor, maar met wederzijds begrip en steun zijn die moeilijkheden zeker op te lossen. Het bruidsboeket, onverbrekelijk verbonden met het huwelijk, ligt daar als een smetteloos kleinood.

Over enkele dagen zullen deze bloemen verwelkt zijn, omdat de natuur deze weg nu eenmaal heeft vastgesteld. Uw huwelijk is op dit moment als deze bloemen, nog vol beloften. Wanneer u deze betekenis beseft weet u dat uw huwelijksleven niet de weg van deze bloemen mag gaan: nu nog verblindend schoon, maar over enkele dagen droog en verwelkt. Besef de taak die u wordt opgelegd en maak uw huwelijk tot iets moois. Bruid en Bruidegom, ik hoop dat deze dag voor u het begin mag zijn van een gelukkige toekomst en ik wens u als eerste van harte geluk met deze stap!

As Jurrie van Dam de haand dij hom toustoken wordt aannemt, wil e man wel geern bedanken doun, mor hai kin nait. Alles wat dij man zegd het, het e in zok opnomen en as t aan hom ligt zel e dij woorden woar moaken ook.
Din kieken Hennie en hai mekoar aan en baaiden waiten ze dat ze t goud doan hemmen.
Nou ligt ter n leven veur heur woar ze baaiden noar verlangd hemmen, mor dij altied zo ver van heur vandoan bleef. Onder zien noam in t groot bouk het Jurrie n dikke streep zet, net of e zain loaten wol dat e t mainde.

As n keunink zo riek stekt e zien traauwboukje in buus en din moaken ze zok weer kloar om of te raaizen.
Mor dat gaait zo mor nait. Sambo is de eerste dij heur haand drukt en din komt taande.
Hennie krigt n dikke smok en Jurrie strikt ze even over waang.
Din kommen der nog n haile rieg achteraan. Binnen gounent bie dij der n apaarte rais om moakt hemmen, mor dat was mainst nijsgiereghaid.

Oarend Braauwer het woagen al weer veur stoan en onder hoerageroup stappen ze in.
Kaalm ridt Oarend weer vot en hai het wel zoveul leerd dat e nait omkikt as e achter zok wat heurt.
Zodounde kin e nait zain dat Jurrie veur t eerst zien wiefke in aarms nemt en heur smokt dat t klapt.

Mien jong, zegt Hennie hail zachtjes en strikt Jurrie even over zien koale knikker.
Zo zitten ze doar as n poar törreldoefkes achterin en ze bennen aal in Schewol as Jurrie in de goaten krigt dat z aander kaant op mouten, omreden ze nog op pertret willen.

Din mor weerom, zegt Oarend en bie n daam draait e even.
Sambo en taande snorren heur veurbie en t leste wat ze zain is Sambo zien rooie buusdouk.
n Uur loater kommen Hennie en Jurrie weer en as n gelukkeg span draaien ze loan in op weg noar t ol stee, dij störmen over zok hin goan loaten het en nou veur t eerst weer n jong span onder zien vertraauwd raaiten dak krigt.

Ol Meer hinnikt t oet as auto stil holt, net of e vuilt dat boas nait langer allain boas is.
Om t ol nust tou is t almoal even koal en noakend en neveldampen joagen over t veld.
Mor veur Jurrie van Dam is t veujoar, nèèèè... zummer!!!

Wordt vervolgd!